Als je je in Canada ergens vestigt, dan loop je hoogstwaarschijnlijk tegen het probleem op dat je geen huisarts kunt vinden. In het hele land is er een schrijnend tekort.

Elke provincie probeert er wel wat aan te doen maar een echte oplossing is niet in zicht. Het blijft dweilen met de kraan open want er zijn gewoon niet genoeg artsen en al helemaal niet genoeg huisartsen. Veel artsen pensioneren momenteel, er zijn en nogal wat ziek of overspannen en er vloeien er ook nogal wat af naar lucratievere markten, zoals de privézorg in de Verenigde Staten. In de tussentijd worden er te weinig jonge artsen opgeleid zodat het tekort zich eigenlijk voorlopig blijft verergeren.

Hoe je hiermee moet omgaan is voor iedereen anders. In sommige provincies zijn er officiële wachtlijsten en als je maar genoeg geduld hebt, dan krijg je op gegeven moment wel ergens een huisarts aangeboden. Op andere plekken moet je er zelf achterheen. Je belt dan bijvoorbeeld regelmatig met een aantal artsenpraktijken om te zien om men een plaatsje vrij denkt te krijgen. Misschien kun je op de wachtlijst geplaatst worden?

Als je echter acuut naar de dokter moet, dan mag je iets anders verzinnen. Er zijn op nogal wat plaatsen zogenaamde "walk-in-clinics";  dat zijn dus plakken waar je zonder afspraak kunt binnenlopen en dan uiteindelijk ook geholpen zult worden. Soms verloopt dat soepeltjes maar hier en daar staan de rijen om de hoek op de stoep te wachten - ook niet een bepaald effectieve situatie.

Nogal wat Canadezen aarzelen niet om dan maar linea recta naar de "Emergency"  te gaan. Dat is de nooddienst die bij de meeste ziekenhuizen beschikbaar is. Vaak is het bij de "Emergency"  ook razend druk. Je wordt dan eerst bekeken door een verpleger die een inschatting maakt van de ernst van de noodsituatie. Men noemt dat dan "triage"  in een ouderwets soort veldhospitaalterminologie. Hoe minder ernstig jouw situatie dan is, hoe langer je moet wachten.

Inmiddels probeert men wel andere manieren te bedenken om het probleem op de wat langere termijn op te lossen. Zo kunnen nogal wat routinehandelingen ook door een verpleger gedaan worden. Zelfs, bijvoorbeeld, voor het herschrijven van een receptuur is het vaak niet meer nodig om de arts echt te bezoeken. Dat wordt snel binnenskamers afgehandeld. De apothekers in Canada zijn ook aan het werk gezet. Wil je een griepprik, dan haal je die bijvoorbeeld bij de apotheek.

Met enige gewenning kun je leren omgaan met het Canadese zorgsysteem. Op één ding blijft men terecht trots: als er echte acute nood is, dan word je nog altijd terstond geholpen.