Ook in Canada moet je uiteraard belastingen betalen. Er zijn er nogal wat. De meest in het oog springende zijn natuurlijk de inkomstenbelasting en de BTW (Sales Tax).

Al vrij lang heerst er in Canada een fiscaal klimaat dat eigenlijk helemaal niet kan. Stelselmatig worden de zichtbare belastingen verlaagd en tegelijkertijd worden de zichtbare toeslagen van de overheid verhoogd. Het één kan, uiteraard, niet met het ander samengaan tenzij men gigantische tekorten op de koop toe neemt. Of is er misschien iets anders aan de gang?

Het huidige fiscale klimaat is eigenlijk een standaardbegrip geworden in Canada. Een overheid (of dat nu de federale of de provinciale is of zelfs een gemeentelijk bestuur) kan alleen dan verkozen worden als ze beloven de zichtbare belastingen te verlagen maar ook de toeslagen te verhogen. Die dingen moet men beslist beloven om de gunst van de kiezer te verkrijgen. Wie dat zo niet doet heeft geen schijn van kans, zelfs als eigenlijk iedereen ook weet dat een opsoupeerbeleid niet kan, zeker niet op de langere termijn.

Bijvoorbeeld: het provinciaal bestuur in British Columbia wil de tarieven van de provinciale inkomstenbelasting verlagen door de belastingvrije voet enorm op te trekken. Dat is dan een voordeeltje voor iedereen die belasting betaalt, verhoudingsgewijs natuurlijk het meest voor diegenen die niet zo veel verdienen – wat dan ook de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt.

In Nova Scotia kondigde men zojuist aan de omzetbelasting (BTW/Sales Taks) met een procentpunt te gaan willen verlagen over enkele maanden. Ook dat is zichtbaar – doen dus! En dat zijn zomaar twee losse voorbeelden van de spaarzame overheden.

Tegelijkertijd worden er overal aankondigingen gedaan dat er meer overheidsgeld naar de ziekenhuizen zal gaan, dat is inderdaad hard nodig in het zwaar verwaarloosde Canadese zorgsysteem. We hebben het gewoon over een druppel op de gloeiende plaat natuurlijk – maar het klinkt wel weer leuk.

Als de overheden langs de ene kant minder lijken in te nemen en meer lijken uit te geven, dan ontstaat er een boekhoudkundig tekort van jewelste. Toch wordt dat op andere manieren heus wel weer aangezuiverd. Stilletjes verhoogt men accijnzen, algemene tarieven voor van alles en nog wat, vermindert men subsidies voor bijna alles en profiteert men van de bevolkingsgroei doordat er zo meer belastingbetalers zijn.

Een heel gemene manier om belastingen te verhogen is door tarieven te koppelen aan de waarde van onroerende zaken. Dat doet men bijvoorbeeld met de OZB (property tax). Doordat de schattingswaarde omhoogschiet hoeft de overheid verder niets te doen. De hogere waarde leidt als vanzelfsprekend tot een grotere belastingheffing. De overheid kan daar dan zogezegd niets aan doen want dat is de markt nu eenmaal die dit bewerkstelligt.

Het schrappen van aftrekposten en het aanscherpen van bijvoorbeeld de winstbelastingtarieven is nog weer zoiets. Velen merken daar niets van maar stilletjes wordt er zo toch wel meer belastinggeld ingehaald. Er is ook de leegstandsbelasting, weer iets nieuws.

Zo is fiscaal handelen vervallen tot een politiek spelletje. Met redelijkheid heeft het nog weinig te maken, zolang je maar kunt roepen dat de belastingen alsjeblieft omlaag zullen gaan. Want alleen zo kan een politicus in het zadel komen.