Haast elk beschaafd land houdt redelijk goed bij hoe het zit met de werkloosheid. Ook in Canada wordt het percentage frequent gepubliceerd, waarop altijd een storm van commentaar volgt.



Zojuist zijn de cijfers voor de maand maart 2025 afgekomen en daaruit blijkt dat er 33.000 banen vervallen zijn in het land, wat een toename inhoudt van het werkloosheidspercentage van 6,6% naar 6,7%. De bespiegelingen hoe dat zou komen kun je in alle media lezen of horen.

Men neemt aan dat de onrust op de arbeidsmarkt wordt veroorzaakt door de handelingen van Dictator Trump en zijn aanhang. De dreiging jegens het Canadese bedrijfsleven wordt serieus in overweging genomen, men stelt investeringen uit en het aannemen van personeel wordt ook maar mondjesmaat gedaan en eigenlijk alleen als het echt nodig is.

Een ander punt is echter dat het werkloosheidscijfer eigenlijk stelselmatig aan het oplopen is geweest sinds juli 2022. Toen was het zelfs onder de vijf procent, wellicht als reactie op de hoog oplopende werkloosheid gedurende de COVID-periode, toen zelfs de 14% kort werd aangetikt in 2020. Met andere woorden, de lichte verhoging gedurende de afgelopen maand zou wellicht toch al zijn gepasseerd, zelfs als Trump niet had bestaan.

Men splitst zelfs min of meer uit in welke bedrijfstakken er juist wel of geen mutaties zijn in het aantal tewerkgestelden. Zo liep het aantal werknemers in de handel (groothandel en kleinhandel bij elkaar) terug met liefst 29.000 mensen in één maand. Da’s echt opmerkelijk omdat deze groep juist groeide in februari, nog wel met 51.000 mensen.

Er waren behalve inkrimpingen echter ook enkele bedrijfstakken waar wel meer mensen werkten. In de groep “personal and repair services” kwamen er zomaar 12.000 banen bij. En bij de nutsbedrijven toch ook liefst 4.000 meer.

Als je nu toch aan het stommelen bent met statistische informatie, dan is het misschien aardig om ook eens te lezen hoe het aantal gewerkte uren zich in de maand maart heet ontwikkeld. En wat blijkt dan? Dat er 0,4 procent meer uren gedraaid zijn. Je zou kunnen zeggen dat dit het aantal verloren banen dan min of meer heeft opgeheven.

De ontwikkeling van de salarissen wordt ook precies bijgehouden. Canadese werknemers verdienden vorige maand 3,6% meer dan vorig jaar in maart. Ook dat klopt weer vrij goed want zo wordt de inflatie wel weer bijgehouden.

Al met al is er dan ook op statistisch gebied niet echt veel te melden op het banenfront. Alles suddert eigenlijk gewoon door alsof het probleem Trump veel minder heftig is dan sommigen het voorstellen. Massaontslagen zien we niet – of althans nog niet. Wel wordt er veel over gesproken, vooral in de echte exportbranches zoals de autofabrikanten, de energiesector, machinebouw of de bosbouw en houtverwerking. Die vrees alleen al doet de economie geen goed.

Het is en blijft spijtig dat een stabiele economie, zoals de Canadese, het zo te verduren moet krijgen dankzij een recalcitrant, onkundig beleid van een zooitje querulanten ergens in Washington.