Wat doen Canadezen toch beleefd. Bijna iedereen loopt zich constant te verontschuldigen. Uitingen zoals "sorry" en "excuse me"  zijn hier schering en inslag. Het houdt niet op!

Het kan je bijvoorbeeld overkomen dat iemand een deur voor je openhoudt en tegelijkertijd "excuse me" mompelt. Dit doet men, naar verluidt, om aan te geven dat het ze spijt dat je zo dicht bij de bestemmeling van de open deur komt. Niet dat je er iets aan kunt doen, maar het wordt vrij algemeen als beleefd gezien om dan toch een verontschuldiging uit te spreken.

Veel Canadezen beginnen ook een zin met "I'm sorry, but ..." wat zoveel moet betekenen als "het spijt me zeer, maar ...". Als je iemand iets moet vragen, bijvoorbeeld, dan kun je je zin zo beginnen. Want dat is beleefd. Als iemand je iets vraagt, bijvoorbeeld een bediende in de winkel, ook dan is het beleefd om je antwoord te beginnen met "I'm sorry". Heel vaak, als iemand langs je loopt of naast je gaat zitten, dan zul je opnieuw "excuse me"  of "I'm sorry"  horen. Want dat is zo beleefd.

Al deze uitingen zijn, uiteraard, niet een echte verontschuldiging voor iets dat je fout hebt gedaan. Het is een spreekgewoonte die uit Engeland is meegekomen en die nog altijd voortduurt. De Amerikanen, om de een of andere reden, hebben deze behoefte veel minder. Steevast merken Amerikanen dan ook op dat ze Canadezen zo beleefd vinden.

Omgekeerd vinden veel Canadezen de Amerikanen juist wel erg direct, zelfs brutaal en minder beleefd. Omdat men zich daar veel minder vaak verontschuldigt, komt dat wat minder zoet over bij de Canadezen. Overigens vindt men Europeanen ook vaak wel erg direct, wat volgens veel Canadezen dan een aanduiding is dat ze minder beleefd zijn.

Toch zijn al die beleefdheidsexcuses niet echt een aanduiding van hogere beschaving. Dat geldt al net zo voor het overmatig gebruik van "Please" en "Thank you". Nog altijd wordt er aan de kindertjes onderwezen dat het juist beleefd is om dat vooral heel vaak te zeggen. Je kunt je er aan verwonderen of je kunt er aan meedoen, eventueel zelfs beide. Vaststaat dat je in Canada aardiger gevonden wordt als je vooral vaak unnutte beleefdheidswoordjes gebruikt.

Echte beleefdheid is natuurlijk iets heel anders. Gedienstigheid (zorg om een ander) ook. Is dat wat Canadezen echt bereiken door woordformules te blijven rondstrooien?