Canada’s omzetbelastingsysteem (BTW) is volledig verknipt tussen de federale overheid en de verschillende provinciale besturen. Het is een chaos waar niemand meer wijs uit kan.

Toch wordt er gigantische veel geld binnengehaald door de verschillende overheden. Men neemt aan dat de omzetbelasting netto meer overheidsinkomen genereert dan bijvoorbeeld de inkomstenbelasting of de vennootschapsbelasting. Het ligt er trouwens maar aan waar je je bevindt in het land, want de tarieven zijn overal anders.

De federale overheid kondigt nu aan dat ze hun deel van de omzetbelasting tijdelijk willen doen wegvallen op een aantal producten, wat men presenteert als een “tax holiday” voor de burgers. Men wil zo aan de financieel creperende burgers een handreiking doen, zo van: zie je wel hoe goed deze lieve overheid voor je zorgt? Zeg maar “dank je wel” en vergeet vooral dadelijk bij de verkiezingen niet aan wie je deze goedheid te danken hebt. Critici zeggen dan ook dat dit gewoon een vroege verkiezingsstunt is.

Er wordt gefluisterd dat deze tijdelijke maatregel slechts twee maanden zou duren en gezien moet worden als een kerstcadeautje van de zoete, zorgzame overheid aan de misdeelde burgers.

Het belastingdeel waar we het over hebben is de 5% federale taks op bepaalde producten. Deze taks zit momenteel op alle goederen en diensten die een mens zoal verbruikt, behalve vooral de eerste levensbehoeften, zoals eten, drinken, huishuur en medicijnen. Die heffing moet nu tijdelijk opgeheven worden op zaken als luiers, kinderzitjes, kinderkleding, speelgoed, kant en klare maaltijden en (als de geruchten helemaal juist zijn) op bier en wijn.

Met het een en ander bereikt men een grote groep Canadezen die zo enkele tientjes kunnen uitsparen. Het kinderlijke aan dit voorstel is dat de meeste Canadezen geen idee hebben waarop ze nu eigenlijk wel “tax” moeten betalen en waarop niet; of zelfs wat de heffingspercentages eigenlijk zijn.

Onduidelijk is ook nog of de provinciale heffingen, die overal anders zijn, ook aangepast zullen worden. De federale overheid heeft daar geen zeggenschap over maar heeft inmiddels wel het verzoek aan alle provincies uitgevaardigd om vooral mee te doen met deze tijdelijke belastingmaatregel.

Het een en ander is nogal makkelijk gezegd. De uitvoering ervan kan bij verschillende provinciale besturen keihard aankomen – die hebben het vaak al ontzettend moeilijk, financieel gezien. Om zo gedwongen te worden belastinginkomsten te moeten missen, dat zou wel eens lastig kunnen wezen, zeker omdat men er in de provinciale politiek geen onmiddellijk voordeel van zal verwachten.

Ook moeten alle kassasystemen van alle winkels aangepast worden. De ene dag wel taks op bepaalde producten, de volgende dag niet … wat een rompslomp. Als de afzonderlijke provincies dan ook nog eens hun eigen ingangsdata gaan hanteren en bepaalde producten wel of niet laten meedoen, dan is de bekende chaos weer compleet. Uiteindelijk ziet niemand door de bomen het bos meer. Dat is een situatie waar de consument waarschijnlijk ook niet beter van zal worden.

En laten we niet vergeten, het is allemaal maar tijdelijk. Dadelijk komen de vaste tarieven dan toch weer terug? Moet alles weer terugveranderd worden. Het is zo inefficiënt als het maar zijn kan – en laten we wel wezen: de meeste mensen zullen er uiteindelijk vrijwel niets van merken.



Nog idioter is het plan om een cheque van $250 (ja heus, zo’n antiek ding uit de 19^e eeuw) naar de meeste Canadezen te sturen in het voorjaar. Dat ruikt toch wel heel erg sterk naar stemmen-kopen, zo vlak voor de volgende verkiezingen. Zo’n fijne, lieve, gulle overheid … ?