Vaak komt het niet voor dat vrijwel alle Canadezen het met elkaar eens zijn. Toch staan nu ineens alle neuzen dezelfde kant op – en hoe komt dat? Ja natuurlijk, door de invoerrechten van Dictator Trump.

Eensgezind als nooit tevoren, of althans sinds de gruwelijkheden van de Tweede Wereldoorlog, spreekt Canada zich nu, als uit één mond, tegen alle onrecht uit, die Trump over de wereld probeert te verspreiden. De nationalistische visie van deze proleet wordt niet gewaardeerd in Canada. En laten we eerlijk zijn, die wordt eigenlijk nergens gewaard, behalve natuurlijk onder de mindergeletterden in het “land of the free” zelf.

Economen links en rechts, in binnen- en buitenland, zijn er eenstemmig over. Om zomaar overal met invoerrechten te gaan rondstrooien, is niet een constructieve manier om met de economische problemen van de wereld om te gaan. Men verwacht inflatie in alle landen en economische problemen op vele plekken. Zo kan het niet en zo moet het niet, daar is haast iedereen het wel mee eens, in haast alle landen op aarde.

Volgens het Cruijffiaanse principe van “Elk Nadeel Hep Zijn Voordeel” kunnen we met vreugde vaststellen dat er in de Canadese politiek ineens een enorme saamhorigheid te bespeuren is. In de normale, dagelijkse, gang van zaken liggen de Canadese politieke partijen misschien niet echt zoveel uit elkaar, maar ze doen altijd wel net of er enorme verschillen zijn, die met veel retoriek en drama worden opgeklopt.

Van al die gespeelde tegenstellingen is ineens geen sprake maar. Men heeft kennelijk een gemeenschappelijk probleem vastgesteld waar met vereende krachten aan getimmerd moet worden. Dat probleem is de absurd nationalistische, zeg maar plotseling protectionistische toonzetting die er uit de Verenigde Staten komt. Daar moeten we samen wat aan doen, is de consensus.

Zo kan het gebeuren dat politieke partijen zich nu ineens achter de premier scharen teneinde de fiscale tegenmaatregelen tegen de aangekondigde Amerikaanse invoerrechten, om die snel goedgekeurd te krijgen. Dat is dan op federaal niveau. Iedereen lijkt het erover eens te zijn dat snel hard ingrijpen, de meest gepaste reactie zou wezen.

Minstens zo opvallend is dat ook de provinciale besturen zich achter de federale regering scharen. Meestal is dat een zielig getouwtrek over flutaangelegenheden of soms over een paar centen. Maar nu? Iedereen wil zich inzetten om het de Amerikaanse dictatuur zo duidelijk mogelijk te maken. De Canadese belangen, op brede schaal, moeten verdedigd worden.

Leuk is ook om te zien dat de wereld zich achter Canada schaart en trouwens ook achter de andere landen die door Trump economisch worden aangevallen. Het ziet er naar uit dat Trump alleen staat in zijn strategie. Dadelijk wordt het nog de gehele wereld tegen deze ene vervelende despoot. Is de VS zo machtig dat ze zo verder kunnen, als eenling in zo’n tegenstroom?

Is het moeilijk om de goede kant van deze economische ellende te zien? Helemaal niet. De wereld moet zich echter niet tegen elkaar laten uitspelen door deze gewiekste misdadiger (want dat is die echt).