Bij aankomst in een Canadees restaurant word je vaak begroet door een bordje met “please wait to be seated” en inderdaad komt er dan al vaak snel iemand op je af om je naar het tafeltje te brengen.

Dat is al het eerste verschil waar je mee te maken krijgt. Stel je nu voor dat een Canadees ergens in Europa aankomt bij een restaurant waar het veel minder gebruikelijk is om naar je plaats gebracht te worden. De onschuldig-ogende toerist weet dan vaak eigenlijk niet wat te doen. En dat is dan het eerste flinke verschil tussen Canada en Europa als het gaat om uiteten.

Je zult in Canada ook meteen merken dat het bedienend personeel je echt op de nek zal zitten. Al heel snel zijn ze bij je om de bestelling voor je dranken op te nemen en kort daarna ook de bestelling voor wat je wilt eten. Vervolgens komen ze vaak enkele keren vragen of alles echt naar wens is. En dan of je echt geen toetje wilt. Al heel snel ligt de rekening op tafel, daar hoef je echt niet om te vragen.

Een Canadees die in Europa gaat uiteten vindt het juist maar raar dat het bedienend personeel zo onbereikbaar is. En waarom flirten ze ook bijna niet met de klant? Het is al helemaal niet te bevatten voor de Canadese toerist dat je lang moet wachten op de rekening. Men vindt dat al snel een uiting van slechte bediening.

En dan de porties, die zijn in Canada meestal gigantisch. Niet velen kunnen echt hun bordje leegeten en daarvoor is een oplossing: de doggy bag. Het is de gewoonste zaak van de wereld om het overschot mee te nemen. Bijna elk restaurant is daarop ook ingericht, vaak met ludieke meeneemdoosjes. Da’s haast ondenkbaar in Europa; maar het probleem doet zich zo al zelden voor doordat de porties zoveel kleiner zijn.

Wat betreft de kwaliteit van het eten kun je alle kanten op. Tenzij je in een duurder Canadees restaurant terechtkomt, is het waarschijnlijk dat er helemaal geen kok in de keuken staat. Vaak worden daarvoor scholieren ingezet die er wel een zakcentje bij willen verdienen. Dat komt de kwaliteit niet altijd ten goede. Reken er maar op dat je eten veel te doorbakken op tafel komt. Soms gaat het wel goed maar meestal niet. Vers eten is een zeldzaamheid en groente is een overbodige luxe. Erwten of worteltjes uit blik komen hier heus nog voor!

Daar staat tegenover dat Canadezen in Europa er vaak versteld van staan dat de dingen anders zijn. Een hamburger is soms helemaal geen hamburger en gekruid eten vinden velen problematisch. Soms is het al lastig om de teksten op de menukaart te begrijpen. De toch ietwat wereldvreemde Canadees kan zo iets heel anders op zijn bordje krijgen dan men had gedacht.

De prijzen in Canadese eetgelegenheden lijken vrij aantrekkelijk, althans voor Europeanen. Maar als de rekening dan komt, dan wordt er zonder pardon meestal nog flink “taks” bij opgeteld en wee je gebeente als je niet ook met een aanzienlijke fooi over de brug komt. Daar word je trouwens op vrij agressieve manier op opmerkzaam gemaakt door het betaalapparaat. Je wordt geacht een percentage aan fooi te kiezen – hoe meer hoe beter natuurlijk.

En dat is juist weer erg moeilijk te bevatten voor Canadezen die in Europa gaan uiteten. Velen voelen dan toch de behoefte alsnog een flinke fooi achter te laten, ofschoon er daarom niet wordt gevraagd en het bedieningsgeld officieel al bij de prijs in zit. Canadezen zijn dan ook graag geziene gasten.