Dezer dagen is het beroep van douane-expediteur bepaald geen makkie. Het is altijd al ingewikkeld geweest maar met de huidige omstandigheden is het eigenlijk haast geen doen.



Een Canadese douane-expediteur wordt wel als een “Customs Brokerage” aangeduid terwijl een meer officiële en volledigere omschrijving zo luidt: “Customs Clearing Business”. Afgezien van de regelingen betreffende gezondheidsvoorschriften en wettelijke bepalingen, die niet echt vaak veranderen, worstelt men de laatste tijd vooral met het toepassen van invoerrechten, over en weer.

Het probleem daarbij is en blijft dat niemand echt kijk heeft op wat er bij de verschillende overheden aan de gang is en wanneer de volgende slag in die strijd weer gestreden moet worden. Af en toe komt er dan ineens een klets aan douaneheffingen bij, dan is die weer weg of verminderd en vervolgens moet de douane-expediteur er maar de nodige logica in proberen te vinden.

Het zijn vooral de plotselinge veranderingen in bepaalde tarieven die tot moeilijkheden kunnen leiden. Als een product met een geringe marge ineens zo wordt aangeslagen, dan veranderen de marktomstandigheden op stel en sprong. Dat is al heel wat keren gebeurd, de afgelopen maanden. Het is dan de taak van de douane-expediteur om de dingen weer aan elkaar te proberen knopen.

Als een bepaald product al onderweg is, dan kan een plotseling veranderend tarief aan invoerrechten de zaak echt compleet op zijn kop zetten. Er zijn natuurlijk altijd wel veranderingen geweest in die tarieven, maar dan had men tijd om zich voor te bereiden – al was het alleen maar om de prijzen aan te passen.

Nu gebeurt het regelmatig dat een verzendende partij ineens wordt geconfronteerd met een gigantische heffing aan de grens. Het is dan betalen of je mag er niet door. Terugtrekken kan vaak niet, bijvoorbeeld omdat het om bederfelijke waar gaat of omdat het een speciaal besteld of geproduceerd product is waar men niets anders meer mee zou kunnen. Dan wordt het terstond betalen of wee je gebeente.

Ineens is het beroep van douane-expediteur dan ook een zware baan geworden met idioot veel stress. Sommige klanten worden boos of uiten hun frustratie op andere manier. Sommigen kunnen het niet aan en geen huilen aan de telefoon. Hele werelden storten er voor de getroffenen soms in elkaar. De expediteur kan dan wat therapeutische woorden uitspreken maar er verder ook niets aan doen.

De werkdruk is ook enorm toegenomen doordat er nu op alle mogelijke vreemde uren noodsituaties optreden. Het was ooit een baan met standaard kantooruren, inmiddels staan de douane-expediteurs op de gekste uren klaar om mensen die in de penarie zijn gekomen, toch verder te helpen.

Een vervelend probleem is nu ook dat er veel afhangt van de interpretatie van bepaalde beslissingen van hogerhand. Valt iets nu juist onder dit of dat artikel? Echt naar wordt het wanneer één instantie zus zegt en een andere instantie zo. Wat kun je dan nog doen?

Om de werkdruk te verminderen zou men meer personeel kunnen gebruiken, maar dat wil zo snel niet lukken omdat het toch wel een ingewikkeld beroep is. Het zou maanden of jaren duren voordat men klaargestoomd is.

Vervolgens verwacht men dat de handel in totaal een stuk minder zal worden. Om dan juist méér experts te hebben, zou op langere termijn juist helemaal verkeerd uitpakken. Wie weet de oplossing?