Eén van de hoogtepunten van een reis in prachtig British Columbia is een oversteek per veerpont. Daar zijn er in deze provincie heel wat van en zeker in de zomer lijken die een beetje op een cruiseschip.



Een flink aantal schepen vaart op en neer tussen het vasteland en het aanzienlijke eiland dat luistert naar de naar Vancouver Island, ofschoon de stad Vancouver juist niet op dat eiland ligt maar op het vaste land. Leg dat maar eens uit aan een bezoeker! Op Vancouver Island zijn de stranden geweldig, de bossen eindeloos en er is genoeg te doen voor jong en oud. Ook de historisch aandoende stad Victoria is heel aardig.

Wie regelmatig met de veerpont moet, klaagt steen en been over de hoge tarieven. Maar voor reizigers die wel wat gewend zijn, zoals met de veelal zeer kostbare veerponten in Europa, is het eigenlijk helemaal niet zo duur. Wat het wel duur maakt, is het gebruik om auto’s mee te nemen op de veerponten. Daar zijn kostbare laad- en losinstallaties voor nodig, opstelterreinen, flink wat personeel en natuurlijk veel ruimte op het schip.

Uiteraard kun je aan Canadezen niet zeggen dat ze de auto maar thuis moeten laten en met de bus gaan, zodat ze te voet de boot op en af kunnen. Dat is een stuk voordeliger, ook weer aanzienlijk goedkoper dan hoe je in Europa naar Engeland of Scandinavië kunt varen. Men vindt het echter een grondrecht om met auto en al de boot op te kunnen rijden – en ja zo is het natuurlijk ook al sinds mensenheugenis.

De vloot is echter behoorlijk ouderwets aan het worden. Veel schepen zijn meer dan 40 jaar oud en de ouderdomsverschijnselen treden soms heel onverwacht op, bijvoorbeeld in open water. Dan komen er sleepboten aan te pas en zitten de reizigers urenlang gevangen op de boot. Ook loopt het vaarschema dan natuurlijk volledig in de soep en staan de reizigers voor de volgende overtocht er lelijk bij.

Nieuwe boten aanschaffen gebeurt heel af en toe wel maar da’s duur en past helemaal niet in de Canadese opsoupeermentaliteit. Investeren in de toekomst, kom daar maar liever niet mee! De vloot wordt zo goed mogelijk onderhouden en als je heel eerlijk bent, dan kun je toch niet anders zeggen dan dat die ook wel iets hebben. Ietsje ouderwets maar toch stijlvol – en zeker ook goed onderhouden, daar legt men wel sterk de nadruk op.

De reis zelf, vooral in de zomer, kan een genoegen zijn. Vaak is het uitzicht schitterend, men kan vertoeven op een ruim zonneterras en er zijn winkeltjes en eetgelegenheden aan boord. Wie eens, of slechts af en toe, met de boot gaat, die krijgt er beslist een vakantiegevoel bij.

Een nijpend probleem is de capaciteit van de verbindingen. Zeker gedurende de drukke reistijden, kan de wachttijd uit de hand lopen en staan de auto’s vaak kilometerslang in de file. Daar is wel wat aan te toen met het reserveringssysteem maar dat is vrij omslachtig, moet lang van tevoren en de reiziger moet er vaak flink extra voor betalen.

De ietwat bejaarde schepen en de toch wat ouder wordende havenfaciliteiten zijn een zorgenkindje geworden. Nu het ook elk jaar weer drukker wordt, maakt de veermaatschappij zich behoorlijk zorgen.

Om de zomermaanden beter het hoofd te kunnen bieden, neemt men nu snel 500 extra seizoenskrachten aan. Een heerlijke baan bij een semi-overheidsbedrijf; de sollicitanten staan al in de rij.