Er zijn zoveel mensen op aarde die dolgraag naar Canada zouden verhuizen, dat het eigenlijk geen wonder is dat er links en rechts bedrijfjes zijn die zich aanbieden om hierbij van dienst te zijn.

De gehele bedrijfstak van de “immigration consultancy” is nog niet zolang geleden gereguleerd, in die zin dat échte adviesbureaus een vergunning nodig hebben van de federale regering. Daarmee probeert men de misstanden die er toch zo af en toe ontstonden, op slimme manier te lijf te gaan. Immers, als er regels zijn en men houdt zich er niet aan, dan kunnen er boetes of straffen volgen.

Probleem opgelost, zou je misschien denken. Maar helaas, zo eenvoudig is het ook weer niet. Nog altijd zijn er bedrijfjes zich zichzelf profileren als deskundig in het verlenen van adviezen bij de immigratie; zonder de bijbehorende vergunning, wel te verstaan.

Bij de overheid zijn liefst 682 rapporten neergelegd van bedrijfjes die tóch op dit marktgebied bezig zijn maar dan zonder vergunning. Een veelgebruikte aanduiding voor dit soort bedrijfjes is “ghost-consultancy”, ofwel een spookbedrijf. Ze zijn in één ding heel erg goed en dat is het schrijven van gepeperde rekeningen.

Een heel gemeen probleem bij deze bedrijfjes is dat ze soms flinke aanbetalingen vragen en dan als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. De telefoon wordt niet meer aangenomen, e-mails niet meer beantwoord en de website zou zomaar helemaal offline kunnen zijn. Het zijn, uiteraard, vooral die slachtoffers die de misstanden rapporteren – maar dat is vast en zeker slechts een fractie van wat er echt allemaal gebeurt in die bedrijfstak.

Er zijn nog heel wat andere methodes om mensen die naar Canada willen, geld afhandig te maken. Zojuist is er een soort piramidespel ontdekt waarin seizoensarbeiders werden aangetrokken uit de Filipijnen. Die moesten flink betalen voor de dienstverlening. Als ze dan uiteindelijk in Canada waren, werden ze ingezet om andere seizoensarbeiders aan te trekken, waarvoor ze een deel van de opbrengst zouden ontvangen.

Daarmee is het principe van een piramidespel geschetst, temeer daar er eigenlijk helemaal geen echte banen worden aangeboden. In feite wordt men in het piramidespel gelokt, waar men meer kan verdienen door weer nieuwe gerecruteerden onder zich te verwerven.

Er wordt in dit geval trouwens van uitgegaan dat er ook medewerkers waren in de Filipijnen die in het piramidespel pasten. Die hebben echter niets te maken met de Canadese wetten dus daarover kan weinig gezegd worden. In het Canadese piramidespel zijn er wel enkele medewerkers opgerold maar de bewijslast verloopt moeizaam. Men gaat er haast vanuit dat er zo nog wel meer spellen aan de gang zijn.

Dat dit soort tewerkstelling maar zelden aan het licht komt, heeft wellicht te maken met de geheimhouding die opgelegd wordt aan de spelkandidaten. Men is als de dood naar de politie te gaan omdat men dan zelf ook in de problemen kan komen. Al wel haast automatisch zou men het land uitgezet worden – en dat wil men om te beginnen graag voorkomen.

Canada is een aantrekkelijk land voor velen en daar maken heel wat mensen en bedrijfjes misbruik van. Da’s jammer, want er zijn voldoende officiële methodes om het land binnen te komen.