In het provinciestadje Fredericton (eigenlijk zelfs de hoofdstad van de provincie New Brunswick) heeft men al decennialang een stadstheater. Leuk natuurlijk, maar ook een kostbare hobby.

Inmiddels is het oude gebouw versleten – het stadsbestuur besloot dan ook enkele jaren geleden dat er een nieuw stadstheater moest komen. Na eindeloos veel stemmingen ging men in 2018 akkoord met een plannetje van $45 miljoen – een gigantische som voor het kleine stadje waar men echt niet zit te bulken van de poet. Hoe dan ook, de graafmachines gingen aan de slag.

Het werd al snel duidelijk dat de prijs ietsje onderschat was. Een jaar later kwam er $10 miljoen bij en wat later ook nog weer eens $20 miljoen. Inmiddels is het geschatte prijskaartje zelfs opgelopen tot $112 miljoen. Critici merken op dat dit dan zal neerkomen op ongeveer $100.000 per stoel, want inderdaad zijn er in totaal zo’n 1150 zitplaatsen gepland in het theater, verdeeld over twee zaaltjes.

Maar wat zou nu de reden zijn dat de prijs zo is opgelopen? Och, dat kun je meteen al invullen. Alles is duurder geworden. De aannemers kampen met hogere arbeidskosten en de bouwmaterialen zijn ook veel duurder geworden. Vaklui zijn schaars geworden – en dus duurder.

Maar twee-en-een-half keer zo duur? Dat klopt helemaal niet met de inflatiecijfers. Er is duidelijk fout gepland en daar moet iemand verantwoordelijk voor worden gehouden, zo vindt men.

Wie dat zal wezen, is al snel duidelijk. Dat zijn de inwoners van het stadje. Gedurende de komende decennia zal men een flinke toeslag op de OZB tegemoet kunnen zien. Hoeveel dat precies zal wezen, dat kan men niet aangeven. Het hangt er vanaf hoeveel geld er plotseling bijgeleend zal moeten worden en wat de voorwaarden zullen wezen. Bijvoorbeeld, hoeveel rente er nog bij komt.

Inmiddels heeft men ook al een oplossing gevonden voor het oude stadstheater. Dat kan dadelijk verkocht worden, als het nieuwe klaar is. Men hoopt daar toch nog $2,3 miljoen voor te krijgen dus daarmee kan dan een schrale 2% van de kosten van de nieuwbouw worden bekostigd. Opnieuw doen critici hun mond open: dit is slechts een doekje voor het bloeden.

Toch houdt men stug vol dat de investering in een nieuw stadstheater een goede zet was. Dit is, tenslotte, een provinciale hoofdstad – dus het is het waard om minstens één theater te hebben dat geschikt is voor “live” kunstuitingen. Het zou, zo zeggen de bestuurders, onwaardig geweest zijn om het kleine, oude theater in stand te houden. Het zou, bovendien, aanzienlijke herstelkosten hebben gevergd.

Men koos een flink stuk grond uit, midden in de stad. Het terrein lag al jaren braak, afgezien van één bedrijf dat inmiddels verkast is. Het gigantische openluchtparkeerterrein dat er verder lag, is ook al opgeruimd. Dit, uiteraard, tot grote irritatie van de autominnende stadsbevolking.

Om nu aan de noodrem te trekken is eigenlijk al te laat. Er zijn reeds vele miljoenen besteed aan dit project. Er zullen nog heel wat miljoentjes bij moeten voor het klaar is. Misschien zelfs wel meer dan de $112 miljoen uit de allerlaatste begroting.