Canada, als land van immigranten, heeft zich altijd weinig bemoeid met die immigranten. De bedoeling was en is dat je het zelf maar uitzoekt. En zo is het land eigenlijk ook groot geworden.

En nu, vrij plotseling, duikt er bij de CBC een hele special op over wat de immigranten vinden van hun situatie in het (voor hen) nieuwe land. Velen werden er geïnterviewd en de verschillende antwoorden geven een aardig beeld van de situatie.

Opvallend daarbij is dat 80% van de recente immigranten van mening is dat Canada veel te veel immigranten toe heeft gelaten gedurende de afgelopen jaren. Dat is gebeurd zonder enige planning voor wat betreft huisvesting, voorzieningen, scholen, banen. Het motto is duidelijk nog altijd datzelfde gebleven: u zoekt het zelf maar uit.

Dat is behoorlijk verkeerd gevallen bij velen. Van de vijf miljoen immigranten die Canada sinds 2014 heeft toegelaten, geeft ongeveer 40% aan dat ze in overweging nemen om weer te vertrekken uit Canada. Dat is vaak niet één twee drie mogelijk om verschillende redenen. Bijvoorbeeld omdat niet iedereen een flinke hoeveelheid geld heeft klaarliggen om die stap ook werkelijk te doorlopen. Bij landverhuizen komt immers vrij veel kijken en het kan snel erg kostbaar worden.

Veel immigranten geven aan dat ze er wel op zijn vooruitgegaan, door naar Canada te komen. Dat is ook logisch want veel immigranten komen uit zeer arme landen – voor hen kan het gewoon haast niet slechter. Het is dan misschien ook geen wonder dat liefst 75% van de immigranten meldt dat ze de levensonderhoudskosten in Canada vinden tegenvallen. Liefst 50% van de immigranten geeft desgevraagd ook aan dat de medische zorg in Canada flink tegenvalt.

Nogal wat immigranten (14%) geven aan dat ze in Canada nog geen passend werk hebben kunnen vinden. Dat hangt soms samen met de andere vereisten dan in het land van afkomst. Velen moeten zelfs terug naar school of langere tijd stagelopen. De werkloosheid onder recente immigranten is daarmee ongeveer het dubbele van de rest van de bevolking.

Trouwens geeft ruim 40% van de immigranten ook aan dat ze weliswaar werk konden vinden maar dat dit ver onder hun opleidingsniveau is. Om verder te komen in Canada zijn er vrij veel beperkingen die men niet zo snel kan overwinnen. Zo’n 25% van de immigranten geeft aan dat ze heuselijk geweigerd werden voor een baan omdat ze niet voldoende Canadese werkervaring hadden.

Minstens zo verontrustend is dat de meeste immigranten die er niet-Westers uitzien, aangeven dat ze menen gediscrimineerd te zijn vanwege hun uiterlijk. Men heeft dat overigens nog eens extra onderzocht door sollicitanten met een identiek CV te onderscheiden vanwege hun naam. Als die niet-Westers klonk, dan had men een beduidend geringere kans om uitgenodigd te worden op een sollicitatiegesprek. En dat in modern Canada!

De vraag om men er spijt van heeft naar Canada gekomen te zijn wordt vrij algemeen ontkennend beantwoord. Slechts zo’n tien procent van de ondervraagden hebben een beetje spijt van die stap of zelfs meer dan een beetje. Maar negentig procent zegt toch wel dat het een goede stap was.



Heel aardig van de CBC om deze dingen eens wat nader te bekijken. Om hier juist blasé of arrogant over te doen, dat zou Canada niet moeten passen. Er hangt zoveel vanaf voor de toekomst, dat immigranten zich fijn voelen in het land.