In Canada’s drukste provincie (Ontario) is er iets aan de gang. De leider van het provinciaal bestuur heet “Doug Ford” en hij presteert het om steeds weer de krantenkoppen te halen.

Omdat hij als rechts-populist bekend staat was het misschien geen al te grote verrassing dat hij zich vreugdevol uitliet toen Dictator Trump weer werd verkozen als de Führer van de Verenigde Staten. Het deed wel wat stof opwaaien onder de grote groep inwoners die niet uit dit kamp komen – maar intussen was het wel mooi gezegd door deze premier.

Echter, toen Trump ook nog eens begon te doen wat hij eigenlijk had aangekondigd, namelijk om gigantische invoerrechten op Canadese exportproducten te zetten, veranderde de toon van Doug Ford ineens. Inmiddels is hij omgeslagen. Hij verkondigt zijn mening luid en duidelijk. Ook hij vindt dat deze heffingen onjuist zijn. Lees je even mee?

“The guy pulled out the knife and fucking yanked it into us”, aldus Doug Ford “We’re supposed to be his closest allies, his closest friend. It’s terrible.” Hij verhaalt daarbij eigenlijk wel de toon van het algemeen sentiment dat heerst in heel Canada over deze economische aanval op het land. Dat hij zijn frustratie op minder elegante toon verwoordt, dat neemt eigenlijk niemand hem kwalijk. Bijna alle Canadezen zijn het plotseling wel met hem eens.

Doug Ford is een gehaaid politicus. Hij merkte terstond dat er mogelijk een nog grotere meerderheid voor hem te behalen zou zijn als hij plotseling provinciale verkiezingen zou uitschrijven. En dat kon hij ook inderdaad doen want het is zo werkelijk geregeld in de provinciale kieswet. De zittende premier kan het voor hem/haar gunstigste moment uitkiezen om de kiezers naar het stemhok te ontbieden.

Met zalvende woorden legt hij uit aan het electoraat dat hij op deze manier zich beter en sterker wil wapenen tegen de aantredende ellende van bezuiden de Amerikaanse grens. Het ziet er heuselijk naar uit dat hij zijn zin krijgt. Het is, als zodanig, een gigantisch politiek succes.

Inmiddels heeft Doug Ford zich ook ontpopt als de leider van de andere Canadese provinciale premiers. Nog vorige week leidde hij een delegatie van premiers naar Washington. Die reis was misschien niet zo’n doorslaand succes als velen hadden gehoopt maar het haalde dhr. Ford weldegelijk naar voren. Hij wordt ook vanuit de federale politiek met alle egards behandeld.

Alles bij elkaar is zijn manoeuvre om snel verkiezingen uit te schrijven een geval van opportunisme. Tegenstanders menen dat hij gewoon toegevoegde chaos creëert in een situatie waarin er al voldoende chaos was.

Wat zeggen die tegenstanders nog meer? Dat hij verzaakt op die gebieden waar een provinciaal bestuur zeggenschap heeft: gezondheidszorg en onderwijs. Dat hij projectontwikkelaars voor een dubbeltje op de eerste rang laat zitten. En het laatste geintje: dat hij de kostbaar aangelegde fietsroutes in de stad Toronto weer wil teruggeven aan het automobilisme.

En toch is hij geliefd bij een groot deel van de bevolking – in feite bij de meerderheid. Een verkozen populist, daar kan de provincie Ontario het voorlopig mee doen.