Ook in Canadese steden zijn er stadsparken en die zijn vaak vrij aanzienlijk. Fraai zijn die echter zelden en bovendien zul je die parken vaak erg kaal vinden met weinig bomen, vijvers of voorzieningen.

Aan een kaal park zitten ook wel voordelen: zo is het er zelden overvol met mensen. Voor iedereen is er dan voldoende plek om zich behaaglijk te voelen. Waar je wel rekening mee moet houden is het enorme aantal regels in deze parken. Dat zijn vaak regels die niemand echt begrijpt; soms zijn die ook al oud en achterhaald. Overal staan er bordjes wat je vooral niet mag doen.

Zo is het bijvoorbeeld in Toronto verboden om te picknicken in een stadspark. Althans, zo staat het op de bordjes. Letterlijk staat er “no picnics without a permit”. In werkelijkheid is dat trouwens alleen maar van toepassing op groepen van 25 personen. Als je er met zijn tweetjes gezellig wilt picknicken, dan mag dat officieel gewoon. De bordjes zijn dus eigenlijk gewoon fout; hopelijk weet de opsporingsambtenaar dat ook!

Zo staan er wel meer bordjes waarvan je je afvraagt wat nu eigenlijk de bedoeling is. Vliegeren is verboden; spelen met frisbees is niet toegestaan; balspelen zijn ongeoorloofd – en dat alles tenzij je er een vergunning voor gaat halen. Er staat zelfs een bordje dat fietsers gebiedt om af te stappen bij het afdalen van een heuvel. Trouwens, en dit kan niet duidelijk genoeg gesteld worden, om in een boom te klimmen mag ook helemaal niet.

Raar genoeg, in Canada, zijn er zelfs regels die het spelen in de sneeuw verbieden met bijvoorbeeld een slee of die het verbieden een roetsjbaan (toboggan) aan te leggen. Da’s extra jammer, want vooral stedelingen zouden wel een verzetje kunnen gebruiken in Canada’s sneeuwrijke, lange winters.

De logica in het stadspark, dat ieder zich mag vermaken mits er geen overlast voor anderen ontstaat, is zo eigenlijk verloren gegaan. Men probeerde, lang geleden, dingen te regelen.

Allerhande regels hebben zich opgestapeld en uiteindelijk heeft niemand de moeite genomen om te onderzoeken of het regelboek niet eens opgeschoond zou kunnen worden. Weg met de overdreven regelgeving.

Helaas is het ook nog altijd verboden in de meeste parken om er dingen te verkopen, zoals eten en drinken. Inmiddels is de ingesteldheid van mensen echter dusdanig veranderd, dat men dit  wel verwacht. Als je nu toch de parkregels gaat herzien, dan zou dit punt ook aangestipt kunnen worden.

Maar hoe zit het dan met alcoholische dranken in stadsparken? Uiteraard zijn die al heel lang geleden streng verboden in bijna alle stadsparken in Canada. En toch ontdekte het stadsbestuur van Toronto de mogelijkheid om eens uit te proberen of stadsbewoners het misschien leuk zouden vinden om meegebrachte dranken in het stadspark te gebruiken. Met besloot een “pilotproject” te organiseren en dat is, nota bene, een succes geworden.

Opvallend is dat er nauwelijks misbruik is gemaakt van deze nieuwe regeling. Men heeft dan ook besloten liefst ruim 50 stadsparken vrij te geven voor alcoholische dranken. De verantwoordelijkheid ligt zo bij de mensen zelf. En dat werkt, kennelijk.

De hoop is nu dat als je de vele oude regeltjes zou laten varen, dat de mensen ook weer gewoon hun eigen verantwoordelijkheid zullen nemen. Niet iedereen zal dan roetsjbaantjes gaan maken, op de fiets de heuvels af racen in het park, gaan vliegeren of frisbees gooien – maar als de mensen zich willen vermaken zonder anderen tot last te wezen, dan moet dat kunnen.