Het geldt als “goede manieren” in het ene land, maar in een ander land of werelddeel kijkt men daar misschien heel anders tegenaan. Er zijn best grote verschillen en dat kan problemen opleveren.



Waar heel veel Europeanen op vallen in Canada is het brede gebrek aan tafelmanieren, of althans op de manier die je gewend bent. Het is de gewoonste zaak, in Canada, om half-liggend te eten, bijvoorbeeld met één elleboog op tafel. De tafels zijn zelfs ietsje hoger zodat het aanliggen wat handiger verloopt. Slurpend en smakkend wordt vervolgens de maaltijd naar binnen geschoffeld, waar men dan vaak slechts de vork voor gebruikt, die ook als hakmes dienstdoet.

En kijk, daar zit je dan met je Europese manier van doen, opgeprikt aan tafel, keurig met het servet op schoot en het bestek in de juiste hand – of wat je misschien meent dat behoorlijk is. Goede manieren, daar kan toch niemand beledigd door raken? Maar als je dat denkt, dan heb je het mis. Velen zullen juist vinden dat je afstand neemt en doet alsof je je beter voelt dan de mensen om je heen. Dus jazeker wel kun je ongemerkt lelijk aangekeken worden als je het juist goed denkt te doen en met alle respect.

Het principe van “goede manieren” is inderdaad niet om jouw ideeën daarover, in een andere omgeving, te proberen opleggen aan je omgeving. Misschien is het juist beter en gemakkelijker om te proberen je iets aan te passen. Dat kan soms nog een hele uitdaging zijn.

Bijvoorbeeld, als je ergens soep opgediend krijgt, dan gebruik je een lepel en wel in je rechterhand. Maar wat dan met de linkerhand? In Canada is het beleefd die op schoot te leggen terwijl het in Europa juist netjes is om die lichtjes op tafel te leggen. En hoe zit het eigenlijk met het heffen van je glas? Het nemen of accepteren van een tweede portie? Het natafelen? Je zult al snel merken dat de tafelmanieren in Canada een heel stuk losser zijn. Doe daar dan vooral ook aan mee.

Zijn Canadezen dan hufters? Welnee, die leggen de accenten in het leven heel anders, voor wat betreft goede manieren. Zo zul je Canadezen tot in den treure beleeefdheidsuitspraken horen doen. Je dient je, bijvoorbeeld, voor alles voortdurend te lopen verontschuldigen. Da’s beleefd! Doe je dat niet, dan kun je lomp overkomen. Maakt je schoen onverwacht een schrapend geluid? Meteen verontschuldigen, want dat hoort zo.

Je zult ook vaak zien dat Canadezen elkaar lopen te bedanken. Gebeurt er iets dat goed is, dan kun je daar “thank you” op zeggen. Maar ook als een Canadees dat tegen jou zegt en je weet werkelijk niet wat je daarop moet terugzeggen, dan kun je het schaapachtige “you’re welcome” terugzeggen. Het is zoveel als te zeggen “thank you for thanking me”. Gesproken beleefdheid werkt aanstekelijk en in de kortst mogelijke tijd staat iedereen te glimlachen en te buigen. Thank you, thank you, thank you.

Er zijn heel veel andere aspecten aan beleefdheid waar je misschien nog nooit aan gedacht hebt. Neem nou het simpele op tijd komen. Tja, da’s toch beleefd? Het toont bar weinig respect om te laat te komen, dan laat je mensen op je wachten. En ja, dat werkt misschien zo voor een zakelijk afspraak – maar weer niet als je bij mensen thuis bent uitgenodigd. Dan is het juist onbeleefd om op tijd te komen. Je dient dan ietsje vertraagd aan te treden zodat men zich niet gehaast hoeft te voelen.

De moraal van het verhaal is misschien dat “beleefd” en “goede manieren” een zekere uitdaging kunnen vormen. Probeer er maar de moed in te houden en blijf glimlachen, dan moet het toch lukken.