In een ruim en bergachtig land met machtige wouden, velden, rivieren en overvloedige sneeuwval (of regen) is het te verwachten dat er aan drinkwater geen tekort is. En dat klopt ook terdege.

Het ziet er heel anders uit in streken zoals zuidelijk Californië waar de watertekorten tot grote problemen hebben geleid. De enorme branden staan ons nog vers in het geheugen. Maar het is veel erger. Irrigatiesystemen worden afgeschakeld, huizen krijgen gerantsoeneerd water, het besprenkelen van de tuinen is vaak verboden en dan de prijs van het drinkwater … allemaal problematisch.

Geen wonder dan ook dat men vanuit het zuiden al heel lang naar Canada kijkt. Zouden er misschien efficiënte methodes zijn om het overvloedige Canadese water naar de dorstigste staten te zenden? Alles kan, als de politieke wil er is en de kosten voor de benodigde infrastructuur op tafel kunnen komen. Maar het probleem begint al aan de bron, in Canada. Men voelt er weinig voor de waterstromen af te buigen naar het zuiden. De Canadezen vinden dat het hun water is … en tja, dat is het natuurlijk ook wel.

Inmiddels hebben de Amerikanen vastgesteld dat er ook in de staat Alaska ruim voldoende water is. Als dat nu eens naar het zuiden gevoerd kon worden? Probleem daarbij is dan weer dat het een gigantische afstand is (dus zullen de kosten bijzonder hoog uitvallen om zoiets te organiseren) maar ook dat het een doorgang van duizenden kilometers zou betekenen dwars door westelijk Canada. Dat gaat zeker ook niet zomaar.

De Amerikanen zijn er toch al heel lang mee bezig om hun eigen waterlichamen te beschermen tegen afvloeien en om zo de stroom richting de dorstige gebieden te verzekeren. Twee zaken zijn daarbij echter aan het verkeerd gaan. Ten eerste is er de algemene verdroging – er is dus minder water beschikbaar terwijl er juist meer nodig is. En ten tweede vindt de Amerikaanse regering het telkens nuttig om onderhoudsinvesteringen uit te stellen, wat leidt tot dambreuken en andere lange-termijnproblemen.

Tijdens de Amerikaanse verkiezingsstrijd is het ook weer naar voren gekomen dat het toch maar wat handig is dat Canada als “Very large faucet” (supergrote mengkraan) zo dichtbij is. Er wordt gewoon vanuit gegaan dat het Canadese water wel beschikbaar zal komen. Wat je je daarbij moet voorstellen is onduidelijk. Wil men het eventueel gewoon gaan ophalen?

Decennia geleden zei een premier van de provincie Alberta al dat het niet olie, gas en steenkool zijn waar de enorme waarde van de Canadese hulpbronnen in gezien moet worden. De betekenis van eenvoudig drinkwater, daar gaat het om. Als je het over Dollars en centen hebt, dan zou olie nu misschien nog wel winnen. Maar water, dat is een echte eerste levensbehoefte. Bovendien is water een eindeloze hulpbron – dat zal nooit opraken, in tegenstelling tot olie en zo.

Voorlopig kunnen Amerikanen wel Canadees water per fles kopen. Gigantische tankerschepen schuilen ergens onder een ruige Canadese waterval en laten zich vollopen. Zo kan men ook ver weg genieten van water dat van nature schoon en gezond is – maar het is natuurlijk zo niet echt betaalbaar.

Intussen hebben de meeste Canadezen thuis wel veel drinkwater maar het smaakt altijd vies naar het chloor erin. Da’s verplicht toegevoegd, voor de veiligheid, zeggen ze. Jammer hoor, dat zwembadwater, dat kan toch ook niet echt gezond zijn om binnen te krijgen?