Snelheidsovertreding, en nog een vraagje:
Wat er wel of niet in de kofferbak zou zitten?
Het gebeurde heuselijk dat ik iets te hard had gereden en ja hoor, ik kreeg de politie achter me aan. Dat is een hele gebeurtenis in Canada, sommigen vinden dat leuk - ik overigens niet.
Het gaat hier zo. Met loeiende sirenes en met waarschuwingslampen in alle kleuren van de regenboog komt de dienstdoende agent achter je aan, in zijn toch al zeer indrukwekkende belachelijk luide, grote en zware politiewagen. Die zijn hier van een bepaald type en extra robuust uitgevoerd met een gigantische motor en voorzien van alle technische snufjes die de moderne maatschappij maar kan bedenken.
De agent wist al wie ik was toen hij aan het portierraampje verscheen. Hij wist al wiens auto het was, hoe lang ik 'm al had, waar ik woon en wie weet wat nog meer. Uiteraard kon hij ook terstond zien of ik een notoire verkeersovertreder was - en dat ben ik niet. Misschien zou ik er met een waarschuwing vanaf komen?
Nors sommeerde de agent mij om de autopapieren en mijn rijbewijs te presenteren. Nog veel norser vroeg hij of ik iets gedronken had - en gelukkig had ik dat niet. Vervolgens of ik wist waarvoor ik aan de kant was gezet. Ik gaf eerlijk toe, ik dacht wie weet helpt dat dan nog, dat ik ietsje te snel had gereden. Dat klopt meneer, daarvoor krijgt u een "ticket". Met een geldboete, wel te verstaan. En strafpunten, dat doen ze hier ook. Krijg je er daar een aantal van, oei dan wordt het vervelend. Je moet je rijbewijs dan een week inleveren en er komt nog een extra boete bij ook. Verder wordt het gegeven doorgegeven aan de verzekeringsmaatschappij en die doet je premie omhoog want je bent, kennelijk, een risicorijder.
Bij deze vertoning is het zaak serieus te blijven, niet te grinniken, niet brommerig terug te doen, geen onnodige vragen te stellen, mee te werken, beleefd te blijven en zeker geen eigen mening te tonen. Je bent er, zogezegd, echt bij. Tijdens het verhoor (of hoe zal ik het toch noemen?) dien je de autoradio uit te hebben en je kwek te houden, tenzij je een vraag krijgt toebedeeld. Dat geldt trouwens ook voor andere eventuele inzittenden in de wagen. Kop dicht, iedereen!
Wel heb je bepaalde rechten. De agent vroeg bijvoorbeeld wat er in de kofferruimte zat. Nou weet ik dat je daar niet op hoeft in te gaan. Maar hoe schud je de agent op zo'n moment af zonder dat alle alarmbellen afgaan? Ik zei toen heel schuchter: "rather not today, officer". En dat liep gelukkig goed af.
Voor hetzelfde geld had hij me aan de kant kunnen houden, versterking kunnen oproepen en een doorzoekingsbevel bestellen. Dat mag en kan hier allemaal. Er zat overigens niets in de kofferbak, zelfs geen lijk.
Gelukkig hebben we in Canada dan toch wat meer rechten dan in Rusland. Laten we daar maar blij om zijn., veronderstelde ik. Ik mocht "rustig" verder. Have a nice day.
