Het is weer goed mis met de Canadese posterijen “Canada Post”. Ze staken opnieuw; langzaam maar zeker zijn de mensen er wel aan gewend. Er zijn natuurlijk ook zat alternatieven.

Wie stuurt er nog wel eens een brief of postkaart? Bijna niemand, toch? Je bankafschriften worden elektronisch thuisbezorgd. Het gebruik om betalingen per cheque te versturen is ook zo goed als uitgestorven. Zelfs voor de AOW en andere herhaalbetalingen krijgt haast iedereen het bedrag netjes overgemaakt op de bankrekening – nog maar tien jaar geleden was dat een nieuwtje in Canada. Dus ja, de dingen zijn echt wel veranderd.

En toch doet “Canada Post” nog zaken alsof de tijd nauwelijks heeft stilgestaan. Veel inwoners krijgen nog dagelijks postbezorging aan de voordeur. Ooit was men begonnen met clusterbezorging in de landelijke streken van het land en dat systeem was zo efficiënt dat men het wilde uitrollen voor iedereen. Maar dat werd politiek tegengehouden dus loopt de postbode nog steeds zijn of haar rondjes.

In elk dorpje en in elke stadswijk vind je ook nog een heus postkantoor. Vriendelijke beambten nemen er echt de tijd voor je leuk te helpen. Een postzegel kost nog altijd een fractie van wat je er in Europa voor zou moeten betalen. Postbusjes en vrachtwagens rijden af en aan, de sorteercentra lijken druk.

Alle medewerkers worden behoorlijk betaald. Iedereen zit in een vakbond die ook echt af en toe flink zal grommen om de werknemers nog beter te beschermen. Alles bij elkaar is dat misschien geweldig maar het kost een lieve duit. De federale regering moet jaarlijks honderden miljoenen bijpassen om de boel draaiende te houden. Dat bedrag groeit elk jaar!

Met pakketpost doet “Canada Post” nog wel goede zaken. Er worden vanwege de handel op Internet, telkens meer elektronische aankopen gedaan – en die moeten bezorgd worden. De bestelbusjes rijden af en aan – maar het ziet er wel naar uit dat het marktaandeel van het postbedrijf aan het teruglopen is. Ten gunste van … de koeriersdiensten. Daarvan zijn er heel wat in Canada – ze concurreren elkaar suf.

Teneinde de pakketbezorgingskosten zo gering mogelijk te houden, wordt bij de koeriers het principe van de goedkoopste bieder gehanteerd. Kun jij de pakketjes bezorgen voor een paar cent minder dan een ander, dan mag jij het doen. Daar kan het officiële postbedrijf nooit tegenop. Die zitten vast aan contracten en vakbondsregelingen. Voel je hem al aan? Het loodzware schip is aan het zinken!

Het postbedrijf loopt al een heel tijdje te bedelen bij de federale overheid of het allemaal iets minder mag. Postbezorging slechts twee keer per week, bijvoorbeeld? Het sluiten van die dure kleine postkantoortjes, wellicht? En dan de concurrentie met de koeriers, dat moet ook anders aangepakt worden.



Critici zeggen dat er grote veranderingen bij “Canada Post” moeten gaan gebeuren. Echte sceptici zeggen zelfs dat het bedrijf maar helemaal toegedaan moet worden. Maar voorlopig hebben we helemaal niks: ze zijn lekker aan het staken.