Canada: een olieproducerend land;
Maar daar zitten wel consequenties aan vast ...
Dat er in Canada veel olie en gas gedolven kan worden, dat is bekend. Dit bedrijfstak staat bekend om de enorme milieuschade die men voor lief neemt, want ja … de heilige Dollar wint!
Een minder bekend probleem is het feitje dat Canada vol staat met afgedankte oliebronnen, jaknikkers en gasvelden. De problemen die daaruit voortvloeien worden tegenwoordig telkens duidelijker. Er wordt nu zelfs gesteld dat de methaanuitstoot van de niet meer in gebruik zijnde velden op een niveau is dat het de klimaatschade voor de gehele wereld stuwt.
Volgens schattingen zijn er in heel Canada zo’n 470.000 olietappunten die buiten gebruik zijn gesteld. Het meest opmerkelijke daarbij is dat die niet alleen in de provincie Alberta zijn te vinden. Ook in de naburige provincies, zoals British Columbia en Saskatchewan, zijn er vele. Ook in de rest van Canada werd olie gewonnen, vooral bijvoorbeeld in zuidwest Ontario, waar al meer dan 150 jaar geleden naar olie werd geboord.
Bij nieuwe oliewinningsprojecten is men gebonden aan milieuvoorschriften langs alle kanten. Ooit was dat wel anders. Een landeigenaar kon eigenlijk maar doen wat-ie wilde. Van milieuproblemen had honderd jaar geleden nog niemand ook maar gehoord. Je moest je maar niet zo aanstellen als het stonk. Want, zo vond men, da’s eigenlijk een heerlijke geur: namelijk die van poet.
Er werden geen vergunningen uitgegeven en het werd ook helemaal niet bijgehouden of er ergens een winningsgebied was geweest of dat er vervuilingsproblemen waren vastgesteld. Als het land ooit verkocht of verkaveld werd, dan verdwenen de milieuproblemen daarmee ook wel, dacht men misschien. In ieder geval was een aansprakelijkheidstraject daardoor grondig onderbroken.
Ook door overlijden van een grondeigenaar of een faillissementssituatie is de keten doorbroken. Het land is soms echt van niemand, waardoor het vaak bij een overheid terechtkomt.
Een lekkende bron stoot gigantische hoeveelheden methaan uit – een onzichtbaar gas. Ook de giftige rotte-eierengeur van waterstofsulfide treft men vaak aan. Wat er verder ondergronds gebeurt, daar kan men naar gissen. Heel wat grondwater is er al vervuild in aanzienlijke gebieden, waar niemand kan vaststellen waar het probleem eigenlijk vandaan kwam.
Zowel de federale Canadese regering als verschillende provinciale besturen beginnen nu wakker te worden. Het is de hoogste tijd eens achter al die verlaten winningspunten aan te gaan teneinde vast te stellen waar de grootste vervuilers eigenlijk zitten. Momenteel weet niemand het – en het kost flink wat geld om er met gespecialiseerde vaklui en kostbare apparatuur op af te gaan.
Het meest schrijnend is het probleem misschien in Ontario, waar de oliebronnen vooral erg oud zijn en vaak zelfs niet eens gedocumenteerd. Hier wonen ook vrij veel mensen in de buurt, dus wil men misschien eerst dit probleem onder de loep nemen.
De provincie heeft daarvoor $23 miljoen uitgetrokken. Kenners lachen om dat bedrag. Dit zou velen malen meer moeten zijn als men het probleem serieus wil aanpakken. En in de tussentijd …
