Velen verzuchten dat er zoveel dingen in Canada zijn die stuk zijn en telkens ook weer kapotgaan. Is dat eigenlijk echt zo? En is het zo meer het geval dan in West-Europa? En waarom is dat dan zo?

Als je dat soort dingen wilt vergelijken zal de uitkomst erg afhankelijk zijn van je vooringenomenheid. Als je denkt dat iets zus-of-zo is, dan is het vaak niet moeilijk daar ergens een bevestiging voor te vinden. Dat is de “self-fulfilling prophecy” gedachte. Je wilt iets bewijzen en dat kun je dan ook vrij gemakkelijk.

Ontegenzeglijk valt de stroom behoorlijk vaak uit in Canada. Dat geldt ook voor andere nutsvoorzieningen, maar opvallend genoeg zijn ook de wegen vaak kapot. Da’s eigenlijk raar in een land dat zo gefocust is op het automobilisme. Als je de auto’s zo bemint en er zo van afhankelijk bent, dan zouden de wegen toch ook gekoesterd moeten worden? Maar nee, dat is bepaald niet het geval. Overal gaten, missende belijning, kapotte verlichting, klungelig ontwerp, enzovoort.

En dan de openbare ruimte? Parken, overheidsgebouwen, scholen, ziekenhuizen … vaak is het huilen met de pet op. Bezoekers zijn soms verbaasd dat Canada er zo armoedig uitziet. Het lijkt hier en daar wel of men in een arm land is terechtgekomen. En wat je ook veel hoort: een behoorlijk ouderwets land.

De vraag is nu hoe dat allemaal komt: waarom ligt de boel er zo verwaarloosd bij? Zoals altijd zijn er daarvoor verschillende redenen te vinden. De eerste en misschien wel voornaamste reden is dat de politiek nu eenmaal zo werkt. Geld uitgeven wordt in bestuurskringen als een zonde beschouwd. Men moet dat principieel voorkómen. Besparen luidt het devies. Minder uitgeven zodat de belastingen omlaag kunnen.

Het typisch Angelsaksische onderhoudsprincipe speelt ook mee. Je hoeft iets niet te repareren totdat het echt kapot is. Terwijl jij misschien denkt dat het veel sneller, eenvoudiger en goedkoper is om de dingen in goede conditie te houden zodat er geen grote reparaties hoeven volgen, gaat men in Canada pas tot actie over als dat heel echt noodzakelijk is. Liever denkt men dan: och, het kan zo nog wel een jaartje mee.

Trouwens is het helemaal niet waar dat in Canada “alles altijd stuk” is. Er zijn zat plekken aan te wijzen waar het er pico bello uitziet. Denk eens aan de vliegvelden, aan nogal wat stadscentra, de winkelparadijzen en zeker ook, hier en daar, de absurd overbemeten wegen en parkeerterreinen.

Het is dan ook eigenlijk het contrast tussen stralend-nieuw en strak-modern tegenover oud-vervallen en vies-ouderwets waar je mogelijk op zult vallen. Je rijdt weg uit de supergrote parkeerkelder van het luxueuze airport en je wordt vervolgens geconfronteerd met gigantische gaten in de wegen waarlangs de stroommasten zielig doorgebogen staan te verpieteren.



Het is dus allemaal net als in de maatschappij in het klein. Sommigen wonen in moderne, gigantische huizen in een rustige, luxe woonomgeving; anderen moeten het doen met een griezelig flatje in een kale, viezige, luidruchtige oudere stadswijk. De tegenstellingen zijn enorm.

Bij die luxehuizen staat dan misschien zelfs een eigen noodaggregaat om de stroomuitval op te vangen. De bewoners van het vieze flatje moeten gewoon maar in de stad gaan rondzwerven.

Wat valt jou het meest op in Canada? De luxe of de armoede? Dat dingen vervallen zijn of dat er prachtige bouwsels staan? Echt, het hangt vooral af van hoe jij tegen de dingen aankijkt.