De wachttijden bij de "emergency", de nooddienst;
Veel patiënten stappen gewoon op na lang wachten.
Nogal wat Canadese zorg wordt afgewikkeld door de nooddiensten bij de ziekenhuizen. Dat komt omdat eerstelijnszorg vaak niet beschikbaar is door het artsentekort. Dan maar naar de “emergency”!
Voor veel Canadezen is het ook een gewone manier van zeggen als je iets hebt: oh, even naar de “emergency”. Maar al heel wat jaartjes is het echt niet meer “even” bij de nooddienst. Ook die zijn zwaar overwerkt en de wachttijden zijn telkens langer geworden. Inmiddels is het de gewoonste zaak van de wereld om een dagdeel op de “emergency” door te brengen. Zo gaat dat gewoon.
Men is eens gaan onderzoeken hoe dat nu zit met de wachttijden. Wie binnenkomt bij de nooddienst wordt eerst globaal bekeken en dan gecategoriseerd volgens een systeem van triage. Wie op apegapen na dood is, die wordt wel meteen naar voren geschoven. Wie slechts een vervelend krasje heeft opgelopen moet wachten. En dat met alle gradaties ertussen.
Zo bleek bij het onderzoeken van deze wachttijden dat de duur van het wachten parallel gaat met de huidskleur die men heeft. Mensen met een donkere huidskleur wachten, gemiddeld gesproken, aanzienlijk langer dan witten (blanken). Wie dat soort informatie hoort, wil misschien eens gaan zoeken naar wat hier de redenen van zouden kunnen zijn. Zoals haast altijd, is er niet slechts één reden hiervoor te vinden.
Het vermoeden bestaat dat nogal wat mensen uit bepaalde bevolkingsgroepen sneller geneigd zijn naar de nooddienst te gaan dan andere. Wie zelf helemaal geen huisarts heeft bijvoorbeeld, die zal zich sneller genoodzaakt voelen bij het ziekenhuis aan te kloppen. Omdat dit veelal de minder ernstige situaties zijn, zou het logisch wezen als deze groep dan ook langer moet wachten totdat de dringendere gevallen worden afgewikkeld.
Een opvallendere ontdekking is echter dat er bij de triage soms een lagere prioriteit wordt gegeven aan eenzelfde aandoening als iemand een donkere huidskleur heeft. Bij een lagere prioriteit moet men langer wachten. Onderzoekers begrijpen niet goed hoe deze vorm van rassensegregatie ontstaan is. Wat men ervan moet denken en hoe op deze bevinding te reageren is een netele kwestie.
Hoe groot zijn de verschillen eigenlijk? De gemiddelde wachttijd bij de nooddiensten is momenteel ongeveer 3.5 uur. Maar voor bezoekers uit de bevolkingsgroepen met een donkere huidskleur, is deze ongeveer 4 uur. Het is een verschil dat misschien niet terstond in het oog springt maar het is wel opmerkelijk nu het statistisch is vastgesteld.
De aanbeveling is om met training te proberen bereiken dat de contactpersonen bij de ziekenhuizen die het eerste contact leggen met de patiënt, zeker geen racistische vooroordelen hebben. Men noemt deze bijscholing “cultural safety and anti-racism training”.
Momenteel verlaten nogal wat patiënten de ruimtes van de nooddiensten zonder behandeld te zijn. Ze stappen gewoon op als het wachten te lang wordt. Dat geldt voor ongeveer 8% van de bezoekers. Maar voor mensen met een donkere huidskleur is dit percentage het dubbele.
Geschokt hebben ziekenhuisbestuurders kennisgenomen van de feiten. Er is flink wat werk aan de winkel om deze misstanden te proberen wegwerken.
