Waarom toch zendmasten vernietigen?
Daar zijn twee redenen voor te bedenken, beide slecht.
Er worden nogal wat zendmasten van de mobiele telefonie vernietigd, dezer dagen. Er zijn verschillende redenen waarom dat gebeurt en we hebben er twee gemakkelijk kunnen achterhalen.
De grofste reden waarom dit gebeurt is vanwege een poging tot koperdiefstal. Ook in Canada is koper inmiddels vrij veel waard. De gemakkelijkste manier om het koper los te halen is door de zendmast plat te leggen en dat doen de koperdieven dus eerst. Vervolgens halen ze voor duizenden Dollars koper weg en zijn ‘m gesmeerd nog voordat iemand het ook maar door heeft.
De andere reden waarom het kan gebeuren is doodsimpel vandalisme. Mensen die zich vervelen, vinden het misschien wel eens leuk om iets stouts te ondernemen. Het op spectaculaire wijze doen afstorten van een zendmast biedt vertier aan sommigen terwijl het natuurlijk een enorme kostenpost oplevert voor de telefoonmaatschappij en veel overlast voor de plaatselijke gebruikers van het mobiele netwerk.
Het schijnt verbluffend eenvoudig te zijn om een zendmast naar beneden te halen. In landelijke gebieden zijn die dingen soms wel 100 meter hoog en worden dan met slechts enkele tuidraden in alle windrichtingen afgespannen. Als deze draden strak staan, dan is de constructie zo sterk als een huis omdat niks zo sterk is als een driehoek – en die zijn er dan in alle richtingen.
Een vandaal of dief hoeft dan ook enkel één windrichting te verstoren en de hele constructie komt ratelend naar beneden. Bijvoorbeeld met een slijptol wordt er een tuidraad onderbroken; als de wind dan ook nog eens uit een bepaalde richting komt, dan wordt het geheel in een mum van tijd omgeblazen. De mast zelf is niks waard zonder die driehoeksverstevigingen.
De zendmasten staan vaak ruim 30 km van elkaar en dat betekent dat er een flink gat in de dekking zal vallen als één mast zomaar weg is. Veel mensen in zo’n gebied hebben de stap genomen om hun vaste telefoon op te zeggen want die was overbodig geworden. Maar het betekent nu wel dat men echt in een zwart gat zit. Men is haast van de buitenwereld afgesneden.
Er hebben zich al noodgevallen voorgedaan die niet vlug konden worden doorgegeven. Dan moest men, net als heel lang geleden, snel hulp gaan halen. Voor bedrijven in de streek kan het ook heel vervelend en kostbaar uitpakken. De zendmast moet dan ook snel weer opgebouwd worden; duurt echter altijd weken of maanden.
Het probleem is een nieuw fenomeen. Aanvankelijk werden zendmasten verguisd want het zou ongezond wezen vanwege de straling en bovendien werkt het horizonvervuilend. Maar inmiddels is men er ook in landelijke gebieden aan verknocht geraakt. Leven zonder zendmasten, dan word je 100 jaar in de tijd teruggeworpen, zo voelt het voor velen.
In stedelijke gebieden ligt dat anders. Daar staan zendinstallaties op bestaande hoge gebouwen of kunnen meeliften op een reeds bestaande communicatietoren. Bovendien, als er daar een installatie uitvalt, dan zijn er andere vrij dicht bij die de functionaliteit wel kunnen overnemen, in de meeste gevallen.
Op de buiten is alles minimaal: zo goedkoop mogelijke zendmasten, grote onderlinge afstanden en gebrek aan alternatieven; en nu dan dus dit probleempje er nog bij.
