Bouwen in Canada's hoge noorden;
Proberen interessante uitdagingen op te lossen.
Er wonen best wat mensen in het verre, barre, hoge noorden van Canada. Dat zijn vaak afstammelingen van de Inuit (Eskimo’s) maar ook militairen, overheidspersoneel en ondernemers.
Iedereen moet ergens wonen en dat is beslist wel een probleem daar. Heel lang geleden leefde mensen in een huis van ijsblokken (een iglo) maar dat soort bouw hanteert men eigenlijk alleen nog maar voor folkloristische aangelegenheden. Zo heeft men wel een ontmoetingscentrum uit ijsblokken gebouwd wat veel voeten in de aarde had omdat de vakkennis aan het uitsterven is.
Hoe bouwt men dan wel in het noorden? Dat gaat, in feite, met technologieën die geïmporteerd worden uit zuid-Canada. De nieuwste terminologie daarvoor is neo-kolonisme omdat het de originele bewoners buitenspel zou zetten. Er worden zelfs arbeiders naar het noorden gehaald om het werk te doen want vakkrachten zijn plaatselijk nauwelijks beschikbaar.
De uitdagingen bij de bouw zijn vrij aanzienlijk in een gebied waar het vaak intens koud is. Om te beginnen is het bouwseizoen erg kort en verder moet men het probleem oplossen dat de bodem bevroren is, ook gedurende de zomer. Dat is de permafrost. Door klimaatsverandering is die permafrost hier en daar echter aan het ontdooien – dus het is ongeschikt voor een permanente fundering.
Met staalbalken die door de ijslaag geheid worden, vangt men het probleem wel op – maar het brengt gigantische extra kosten met zich mee. Bijna alle bouwmaterialen moeten van verre worden gehaald, wat ook peperduur is. De bouw zelf moet extra goed geïsoleerd en geventileerd zijn, vanwege het barre klimaat. Het is, zonder meer, een dure manier van bouwen, hoe je het ook keert of wendt.
Wel heeft men wat technieken uitgeprobeerd, die opmerkelijk genoeg redelijke acceptatie vonden. Met voorgevormde PVC-panelen die zwaar geïsoleerd zijn, is men al decennialang bezig. Deze kunnen kleurrijk zijn en het onderhoud is minimaal. Het is een manier van bouwen die je elders zelden ziet.
Toch heerst er een zekere onvrede onder de originele bewoners. Waarom kunnen die niets inbrengen dat leidt tot een moderne manier van bouwen met behoud van traditionele beginselen. Zijn er ideeën waar misschien toch iets mee te doen is?
Men is eens in noord-Groenland gaan kijken, waar vergelijkbare klimaatomstandigheden heersen. Daar is men er wel redelijk in geslaagd om huizen te bouwen die uniek zijn en toch passen in de bijzondere plaatselijke omstandigheden. Het moederland Denemarken heeft wel geholpen, maar men heeft er ter plaatse toch toe bijgedragen. Zou dat een model zijn waarmee noord-Canada ook verder kan?
Over het algemeen wil Canada het liefst niets leren van hoe het er in andere landen aan toegaat. De gedachte is dat Canada op zich toch al het beste land op aarde is dus dat het onzinnig zou wezen eens elders het licht op te steken om te zien of bepaalde dingen wellicht beter kunnen. Die wijdverbreide Canadese arrogantie heeft al veel innovatie tegengehouden.
Des te opmerkelijker is het dat men nu het broedervolk in Groenland wel aanspreekt voor ideeën. Slim natuurlijk, want om telkens weer zelf het wiel te moeten uitvinden, da’s ook niet zo productief.
