Canada's rassenschande duurt maar voort;
Zou het ooit beter worden? Je blijft erop hopen ...
Waarom dragen sommige mensen uit delen van India een stip tussen de ogen op het voorhoofd? Een zogenaamde “bindi”. De Canadees tikt op zijn voorhoofd en zegt: “because you don’t belong here”.
Dat soort haatdragende en mogelijk zelfs racistische uitingen zijn schering en inslag in Canada. Als je niet tot hetzelfde “ras” behoort (wat dat woord ook eigenlijk moge betekenen), dan kun je rekenen op een flinke dosis ongepaste opmerkingen, vaak achter je rug om maar soms ook pal in je gezicht, verhuld of onverhuld.
Het zijn niet alleen de mensen uit India die het moeten ontzien. Eigenlijk hebben alle mensen met een donkere huidskleur het nog altijd moeilijk in Canada. Dat geldt trouwens zeker ook voor afstammelingen van de originele bewoners. Die worden vaak met termen aangeduid die je hier niet durft weer te geven en ze worden vaak ook onbeschoft behandeld.
Racisme is niets nieuws en het bestaat uiteraard niet alleen in Canada. Wat wel opvalt is het feit dat er altijd nogal wat mensen van verschillende raciale achtergronden zijn geweest in Canada – maar dat echte assimilatie van meet af aan is tegengewerkt. De originele bewoners werden weggestopt in reservaten. Voor zwarte immigranten werden eigen dorpen gebouwd, liefst ver weg van de stad.
Heel erg officieel is segregatie afgeschaft in Canada. Als je ergens solliciteert, dan zou je huidskleur geen onderscheid meer moeten maken. Wil je gaan studeren, dan maakt je afkomst als zodanig niets uit. Maar dat is de officiële versie. In de praktijk van alledag kun je maar het beste wit zijn.
Nog altijd blijkt, telkens weer, dat de politie vooral op mensen met een donkere huidskleur jaagt. Als er verkeerscontroles zijn, dan bekijkt men mensen van sommige achtergronden veel intenser dan anderen. Men geeft dat zelfs toe want “tja” daar zitten nu eenmaal de meeste gevallen tussen, legt men dan uit.
Maar het ergst, veruit het ergst, is de algemene houding van het grootste deel van de bevolking. Hoe hoger de leeftijd, hoe groter de irritatie jegens mensen die er anders uitzien. Want zo was het nu eenmaal en velen kunnen zich maar niet aanpassen aan de toestroom van immigranten die er anders uitzien. Velen ergeren zich daar zelfs aan want die “gelukszoekers” zouden minder rechten moeten hebben.
Wie als gevestigde blanke, ergens bij een call centre bijvoorbeeld, iemand aan de telefoon krijgt die Engels spreken moeilijk blijkt te vinden, die zal zich daar vermoedelijk over opwinden. Als “echte” Canadees (wat dat dan ook moge wezen) ben je dan opgelucht als je een andere “echte” Canadees aan de lijn krijgt.
De strubbelingen werken trouwens ook min of meer twee kanten op. Als je luistert naar hoe afstammelingen van de originele bewoners over de “kolonisten” praten, dan rijzen je de haren ook te berge. Het idee dat iedereen gewoon gelijkwaardig met elkaar kan omgaan, is een concept dat in Canada nog lang niet bereikt is.
Ja kunt zeggen dat Canada wat dat betreft misschien nog wel 75 jaar achterloopt. De hoop is dat het beter wordt en er zijn tekenen dat dat zo is. Maar het gaat vreselijk langzaam, dat dus wel.
