Die arme politici;
Ze moeten echt beter betaald worden.
Om politicus te worden, dat is niet gewoon een baan, het is een soort roeping. Je moet er ook maar net zin in hebben om telkens op alle problemen die er zoal zijn, te worden aangesproken.
Maar roeping of niet, er zit wel een salaris aan vast, aan zo’n baan. Zojuist is naar voren gekomen dat het salaris van de provinciale parlementsleden in Ontario flink moet worden opgetrokken want, zo verklaart men dit verlangen, het is al sinds 2009 niet meer verhoogd. Dat zal toch niet waar wezen, die arme stakkers?
Gelukkig hebben we kunnen herleiden wat het standaard-salaris is voor een provinciaal parlementslid in deze provincie. Dat was in 2009 een aanzienlijk bedrag van $116.550 – niet gek voor een parttime baantje, zou je zeggen. Zeker toen was dat een flink salaris en er werd dan ook niet over geklaagd dat het te weinig was – integendeel zelfs.
Moeilijke tijden of makkelijke tijden, het salaris werd bevroren op het niveau van 2009 – want de politiek vond het eigenlijk ruim voldoende zo. Jaar na jaar bleef het gelijk en door de geldontwaarding werd het langzaam maar zeker telkens minder waard. Daar wilde men nu even wat aan gaan doen.
De politici hebben zichzelf maar eens flink in het zonnetje gezet. Het wordt nu ineens $157.350 per jaar. Daarbij mag je aantekenen dat alle politici in het provinciaal bestuur ook recht hebben op een huisvestingsvergoeding, reiskosten en allerhande kleinere posten. Er is trouwens ook een kersverse pensioenregeling toegezegd, voor als men ooit geen politicus meer zal wezen.
Heel schaapachtig merkt men echter op dat een provinciaal politicus, zelfs na de tariefsverhoging, toch nog maar 75% van een federaal politicus krijgt. Daar zit wel wat in want de Canadese federale regering heeft aanzienlijke taken en er moeten flinke beslissingen worden genomen over ’s lands defensie, immigratie, belastingen, buitenlandse zaken en de financiële omstandigheid van het gehele land.
In een provinciaal parlement spelen veel mindere zaken, zoals wat de kleur van het pleepapier moet wezen in de provinciale parken. Oké, men moet ook onderwijs en gezondheidszorg regelen, maar dat gebeurt in de meeste provincies op zo knullige wijze dat velen van mening zijn dat men eigenlijk de plicht aan het verzaken is.
Als je dan denkt dat een salaris van anderhalve ton een beetje te fors is, dan moet je eens horen wat een minister verdient in Ontario. Dat was $166.000 en wordt nu $224.000. En al die bedragen zijn, zoals bij de parlementsleden plus, plus plus. Is het nog niet genoeg, dan moet je maar premier worden. Die kreeg slechts $209.000 maar dat wordt nu ineens een vette $282.000.
In de gehele provincie Ontario is er waarschijnlijk geen ziel te vinden die vindt dat dit salarissen zijn die passen bij dat soort banen. Er moet heel wat belastinggeld worden vergaard om voor deze gruwelijke douceurtjes te betalen. En dat terwijl de wegen aan het verkruimelen zijn, de zorg ruim onvoldoende is en de infrastructuur op instorten staat.
Helaas is het niet alleen zo in Ontario. Ook in de andere Canadese provincies zijn de politici goed in staat om zichzelf op de meest schunnige manier te verrijken, op kosten van een verarmende bevolking.
