Sociale woningbouw in Canada;
Daar wil men liever niet te veel geld aan besteden.
Ook in Canada zijn er sociale woningen en de term die daarvoor gebruikt wordt is “public housing” of soms ook kortweg “housing”. Hier wonen mensen met een heel kleine beurs.
In alle provincies en in alle steden is er wel wat “housing” te vinden maar het aanbod is zeer beperkt. Neem nu een stad als London (Ontario) waar er voor zo’n half miljoen inwoners slechts 3.258 wooneenheden beschikbaar zijn in dit segment. Uiteraard is de navraag veel groter dus er heersen wachtlijsten waar zelfs Amsterdam zich voor zou schamen.
De toewijzing van zo’n woning, als die ooit beschikbaar komt, is een hachelijke zaak. Bepaalde kwetsbare groepen krijgen wel enige voorrang (denk aan alleenstaande moeders of aan mensen met een lichamelijke beperking) maar het tekort is schrijnend en er komt slechts mondjesmaat nieuwbouw bij.
Heel af en toe wordt er een nieuw gebouw aan het bestand toegevoegd en ook zo’n project stroomt uiteraard meteen vol. De mensen staan te dringen om aangewezen te worden. Maar de nieuwbouw is zo gering dat het niet eens de bevolkingsgroei kan bijhouden. Het is, eigenlijk, een doekje voor het bloeden.
Er komt nog het probleem bij dat velen uit de middenklassehuur worden geduwd doordat eigenaars een andere bestemming zoeken of liever een renovatie ten bate van de luxemarkt doorvoeren. De oude huurders worden dan op straat gezet en kloppen ook aan bij “housing” waar men zich heus geen raad weet met de toeloop.
Het is natuurlijk erg nuttig dat er bijgebouwd wordt maar het zou beter zijn als men veel meer zou bijbouwen, zoals meermaals beloofd door zowel de federale als de provinciale regeringen. Van die beloftes komt, zoals haast altijd, erg weinig terecht. Ook hier geldt weer dat men zijn best doet de bevolkingsgroei bij te benen – maar dat dit niet echt wil lukken.
Een gevolg van de nieuwbouw, waarop men zich nu toelegt, is dat de bestaande bouw behoorlijk wordt verwaarloosd. Veel van die gebouwen zijn al vijftig jaar oud en worden slechts af en toe bekeken om de meest in het oog springende problemen op te lappen. Hier en daar is er echter een grote renovatie noodzakelijk en daar is, je raadt het misschien al wel, helemaal geen geld voor.
In het voorbeeld van de stad London (Ontario) denkt men ongeveer $100 Miljoen nodig te hebben om het bestand weer up-to-date te krijgen. Er wordt al geschermd met plannen om dat uit te spreiden over een periode van tien jaar zodat het te behappen lijkt. Maar laten we eerlijk zijn, tegen die tijd zijn er ongetwijfeld andere, nieuwe problemen die ook de aandacht opeisen.
Het stadsbestuur weet niet goed wat er nu gedaan moet worden. Met nieuwbouw trek je de aandacht en kun je goed politiek scoren. Maar met renovaties speelt veel zich af achter de schermen. Da’s dan ook een stuk minder aantrekkelijk.
Zoals wel vaker komt ook dit gevalletje neer op politieke keuzes. Daar zijn de vele woningzoekenden natuurlijk niet mee geholpen. In de tussentijd zal de situatie er echt niet beter op worden.
