Griezelige, giftige oplosmiddelen en zo;
Die zijn toch niet om "high" van de worden?
Al heel lang is het bekend dat er, vooral in het noorden van het land, vrij veel misbruik wordt gemaakt van oplosmiddelen, gassen, brandstoffen en andere schoonmaakmiddelen.
Over wat voor misbruik we het dan hebben, zou je haast niet durven geloven. Nogal wat mensen in dit deel van het land proberen “high” te worden door deze producten op te snuiven. Kennelijk geeft het een euforisch gevoel als de geuren van deze chemicaliën in je lijf terechtkomen. Daarbij schijnt te komen dat het, in zekere zin, ook verslavend kan zijn. Termen als “huffing” en “sniffing” zijn overduidelijk.
De ellende in deze streken is vaak aanzienlijk. Men heeft te maken met een klimaat waarvan je je niet kunt voorstellen dat mensen er vrijwillig zouden willen wonen – en toch gebeurt dat al generaties lang zo. Men leeft een vrij armoedig, uitzichtloos bestaan dat vaak ook erg saai en oppervlakkig is. Vertier is er nauwelijks en de onderwijsmogelijkheden zijn er minimaal.
Ook zijn gewone verdovende middelen er niet beschikbaar. Waar Canadese stedelingen haast onbeperkt toegang hebben tot legale wiet, is die in het verre noorden moeilijk te krijgen – en duur. Ooit is men dan ook op zoek gegaan naar goedkope en effectieve middelen waar men wel toegang tot heeft. Benzine wordt als zodanig al heel lang gebruikt. Maar nu is ook propaangas (LPG) als zodanig ontdekt.
Dat het opsnuiven van dit soort producten ongezond zou wezen, is voor velen bij voorbaat duidelijk. Sommigen kan dat niets schelen en zien een euforisch korte-termijn gevoel als winst, waarbij de schade op de lange termijn niet in overweging wordt genomen.
Medici zijn het erover eens dat de schade aan het lichaam enorm is. De luchtwegen worden aangetast, de slijmvliezen, verschillende organen, de bloedbaan en de hersenen. Er wordt zo inderdaad heel veel permanente schade aangericht, wat deels verklaart waarom de levensverwachting in het noorden van Canada zo gering is. Af en toe wordt kortstondig overmatig gebruik zelfs gemeld als de doodsoorzaak.
Een ander probleem met al die brandstoffen en chemicaliën is dat er acuut brandgevaar ontstaat. Als een gebruiker bewusteloos wordt en het gas blijft maar lopen, dan is een ontploffing te verwachten. Heel wat schade aan huizen en gebouwen valt zo te verklaren.
Een volgend probleem is dat er nogal wat brandstof en chemicaliën worden gestolen. Men doet dit waarschijnlijk vooruitlopend op een dringend gebruik. Maar misschien doen sommigen het ook voor de handel. Hoe dan ook, de omstandigheden worden er grimmig door en de autoriteiten staan er een beetje machteloos bij.
De politie doet haar best om bij te houden wat er aan de gang is maar stuit op vrij veel weerstand, temeer daar er vaak een rassenkwestie speelt. De meeste gebruikers zijn afstammelingen van de originele bewoners; de meeste agenten zijn dat niet. De afstand tussen deze groepen is enorm.
Opvallend is dat de Canadese overheid de situatie eigenlijk op zijn beloop laat. Er wordt haast niets gedaan om dit gebruik in te perken, afgezien van een voorlichtingscampagne, zo af en toe.
