Fraude in het ziekenhuis;
En het gaat meteen om ontzettend veel geld.
Er gaat ontzettend veel geld om in de zorg. Denk alleen al aan de gebouwen, het onderhoud en zeker ook de salarissen van al die mensen die bij de instantie werken. En waar veel geld circuleert …
Het is dan ook geen wonder dat slimme boekhouders, administrateurs en accountants af en toe proberen de berg met geld ietsje af te romen voor hun eigen voordeel. Soms lopen deze mensen uiteindelijk tegen de lamp maar als dat eens niet gebeurt, dan weten we het natuurlijk ook niet. Wat we wel weten, is dat er uiteindelijk veel geld verdwijnt.
Afgezien van de kruimeldieven die er hier en daar met een klein bedrag vandoor gaan, is er zojuist in London (Ontario) een gigantisch fraudesysteem opgerold. Het gaat letterlijk om miljoenen, mogelijk zelfs tientallen miljoenen, die stelselmatig zijn weggesluisd.
Een goede boef weet dat je eenzelfde kunstje liefst niet telkens weer moet uithalen, anders vergroot je de kans dat je tegen de lamp loopt. Men moet telkens iets nieuws verzinnen en de fraude op andere manieren proberen aan te pakken. De heer en mevrouw Patel hadden dat goed begrepen en hebben een grondig systeem uitgewerkt om er telkens weer met bakken geld vandoor te kunnen gaan.
Omdat ze hoog in de administratieve tak van het ziekenhuis werkten, konden ze aanbestedingen laten doen door verschillende aannemers, waar dan telkens anders mee werd omgegaan. Soms hoefde de aannemers het werk dan toch niet te doen maar werden wel betaald, soms moest er minder gedaan worden. Maar af en toe liet men het ook toe dat de werkafspraken enorm werden overschreden, wat extra betalingen uitlokte. Hoe dan ook, het geld bleef vloeien.
De Patels kregen zo, van deze aannemers, telkens grote sommen terug die weggesluisd werden via tussenrekeningen, advocatenkantoren en wellicht nog andere slinkse wegen. Immers, het probleem blijft toch hoe de contanten bij de Patels terecht konden komen. Ook in Canada is zwart geld niet echt verhandelbaar. Er werd een andere manier gevonden om de Patels te belonen.
Veel van het geld werd besteed om er onroerende zaken van te kopen. Nogal wat transacties in de stad werden zo ingericht dat de eigendomsrechten verschoven naar de Patels. Vaak niet rechtstreeks, maar dan wel indirect. Zo stopte men een pand rustig in een BV (Corporation) die daarna werd overgedragen aan de familie. Men schoof zo met huizen alsof het een monopolyspel was.
Zo is het jarenlang goedgegaan totdat iemand opmerkte dat er toch wel liefst 72 eigendommen op naam van de Patels stonden, allemaal verkregen gedurende de laatste jaren en ook allemaal op vrij verdachte wijze. Geen normaal mens heeft zoveel huizen op zijn naam dus was het vrij gemakkelijk voor het openbaar ministerie om daarop af te gaan. Men moest nog wel onderzoeken wie er achter al die Bv’s zat, maar ook dat is tegenwoordig vrij eenvoudig te achterhalen.
Men zegt het niet lastig te vinden om te bewijzen dat het patroon van de verkrijgingen samenviel met de ziekenhuiscontracten. Om het allemaal te ontrafelen is een flinke klus die uiteindelijk voldoende bewijslast moet opleveren om de fraudeurs langdurig te kunnen opsluiten.
Omdat de zorg door de overheid wordt gefinancierd, zou de belastingbetalende burger nu wat lucht krijgen, al is het dichten van dit lek natuurlijk nog maar een druppel op de gloeiende plaat.
