De Canadese posterijen staan erom bekend dat de medewerkers graag en veel staken. Nog maar enkele maanden geleden was het goed raak, de gehele kerstpost werd er grondig door verstoord.

Die staking duurde meer dan een maand voordat de overheid ingreep. Inmiddels is de opdracht van de overheid weer verlopen en kun je het al raden? Er wordt opnieuw gedreigd met een staking, die zou zelfs deze week al in kunnen gaan. Er moet, zoals altijd, meer geld op tafel komen.



Maar helaas staan de Canadese posterijen niet alleen bekend om al dat gestaak. Iedereen beklaagt zich ook over de zeer matige dienstverlening die zich vooral uit in aflevertijden die in deze moderne tijden ongehoord zijn. Een brief binnen de stad kan er zo al twee of drie dagen over doen. Een brief naar een andere provincie wel een of twee weken.

Geen wonder dat er minder en minder gebruik wordt gemaakt van de posterijen. Brieven stuurt haast niemand meer, dus dat is al één punt van verlies. Maar ook de pakketdiensten lijden enorm onder de concurrentie van de koeriersdiensten. Vooral de professionele verzendhuizen maken geen gebruik meer van “Canada Post”. Die kunnen wel goedkopere én snellere methodes bedenken om hun spul aan de man te brengen.

Het zit ‘m misschien deels in de stugge vakbondscontracten die er afgesloten zijn met de werknemers. Die hoeven maar een beperkt aantal pakketten op een dag te bezorgen en dan is de dag over, zelfs als er nog veel meer werk aan de winkel is. De bezorgtijden van de post zijn ook onhandig – voor de consument dan. Die moet maar net thuiszijn als er een pakketje is. Zo niet, dan krijg je een uitnodiging om bij het postkantoor langs te komen. En die zijn ook niet altijd open. Heel klunzig allemaal.

Nou, zou je als logisch mens zeggen, dan verander je toch de diensttijden van het personeel zodat er meer naar de klant toe gewerkt kan worden. Maar nee, dat gaat niet zomaar – er moet over onderhandeld worden. En er moet iets tegenoverstaan – meer loon bijvoorbeeld.

En zo zit “Canada Post” een beetje klem. Er is gewoon geen geld om de dingen efficiënter te gaan doen en er is geen bereidheid van het personeel om de boel draaiende te houden. Intussen lopen de verliezen flink op en kan de federale overheid weer bijspringen om alles toch nog draaiende te houden.

Veel Canadezen zeggen nu: het zal ons een zorg wezen. De posterijen hebben afgedaan. Ze zijn onbetrouwbaar langzaam, duur, log en eigenlijk onnodig. In de samenleving kunnen koeriersdiensten eigenlijk bijna alles doen wat de posterijen ook kunnen. De kwestie kan zichzelf toch wel oplossen als we gewoon die hele “Canada Post” opheffen?

De werknemers kunnen aankloppen voor een baan bij de koeriersdiensten die het dan vast wat drukker zullen krijgen. Dat is echter stukswerk, ofwel je loopt je de benen onder je lijf vandaan terwijl er maar een hele kleine vergoeding per poststuk of pakket tegenover staat. Het kan wel, maar wil Canada dat dan?

Vooral ouderen zijn nog vrij afhankelijk van de posterijen. Sommigen krijgen zo zelfs hun pensioentje uitbetaald. Het wordt dan, bijvoorbeeld, per bankcheque opgestuurd. Verander dat maar eens!

En internationale post, wat moet je daar dan mee? Ook dat is niet zomaar op te lossen. Wie weet zit Canada toch nog langer vast aan “Canada Post” dan wie dan ook wil toegeven. We zullen eens zien.