Wie wil er een snoepje met iets erin?
Maar wat zit erin en hoeveel zit er van in?
Zoals bekend is de verkoop van Cannabis vrijgegeven in Canada, evenals de productie, verwerking en groothandel. Alles mag, als je maar de juiste vergunningen hebt.
Er moet zo een zeker bedrag aan accijns worden afgedragen over deze producten, die daartoe worden voorzien van een fraai belastingzegel. Een koper weet zo meteen of het product langs de officiële weg is gekomen of niet.
De prijzen van de officiële wiet liggen laag, althans veel lager dan nog maar enkele jaren geleden toen het allemaal nog verboden producten waren. Grappig dan dus eigenlijk dat de officiële producten nu, inclusief de accijns, een stuk goedkoper zijn dan de aloude verboden producten, die bovendien nog niet eens zo sterk waren voor wat de werking betreft.
Maar goedkoop of niet, er zijn altijd mensen die het liever nog iets goedkoper hebben en dat kan, als je maar niet de officieel goedgekeurde producten koopt. Je kunt daarvoor bijvoorbeeld terecht op een reservaat, waar de federale regels niet van toepassing zijn. Immers, wie op een reservaat woont, die geniet een speciale status. Als het product dan later verdwijnt, zeg maar naar de rest van het land, dan is er geen haan die ernaar kraait. Er zijn immers geen grensposten.
De snoepjes vormen een ander probleem. Een vrij onschuldig ogende manier om THC binnen te krijgen (dat is de werkzame stof in marihuana) is om deze in snoepjes te stoppen. Zo zijn er ook koekjes, taartjes en andere eetbare producten beschikbaar. Die hebben inmiddels de half-officiële naam gekregen van “edibles”; eetbare drugs dan dus eigenlijk. Dit, in tegenstelling tot het gebruikelijke verroken ervan.
De federale overheid heeft de maximumhoeveelheid THC per snoepje vastgelegd op 10 mg per pakketje. Dat zou moeten betekenen dat er zeker geen schadelijke hoeveelheid in een verpakking zit. Dit is belangrijk omdat deze aantrekkelijk ogende snoepjes nogal eens in de handen van kinderen terechtkomen. Officieel mag dat natuurlijk niet, maar we weten allen hoe dat soms kan lopen.
Maar … de federale richtlijn geldt weer niet op de reservaten. Men is er nu eens achterheen gegaan wat daar eigenlijk soms verkocht wordt en dat blijkt aanzienlijk sterker te zijn, voor wat de werking betreft. Men trof zelfs een verpakking aan met vier snoepjes, waar dan toch wel een gigantische hoeveelheid werkzame stof in werd gevonden van 8000 mg, ofwel 2000 mg per snoepje. Dat is tweehonderd keer de elders toegestane hoeveelheid. Je zou er behoorlijk stoned door worden.
Opvallend is dat deze speciale snoepjes ook in een klein fabriekje op het reservaat worden gemaakt. De politie kan daar niets aan doen want tja, het is een reservaat. De Canadese wetten gelden daar misschien wel maar voor dit soort dingen weet men niet hoe men zou moeten ingrijpen. Intussen loopt de verkoop goed voor zo’n $100 per pakketje.
Kenners geven aan dat je met zo’n klets TCH in je lijf ineens een dag of drie onder de pannen zult wezen. Werken, autorijden of anderszins functionerend bezigzijn is uitgesloten. En dat mag dan zomaar?
Er wordt gestudeerd over de gezondheidsrisico’s die er met zo’n soort zwaar gebruik samenhangen. Voorlopig weet niemand daarop het antwoord. We wachten de resultaten beleefd af.
